ซีรีย์นิยายชุด:วายร้ายยอดรัก เรื่อง ยอดร้าย ยอดรัก ตอนที่ 2

ตอนที่ 2 การพบกันของสองอันตราย

           

ตึกสูงระฟ้าตั้งตระหง่านท้าทายสายลมรุนแรงแห่งท้องทะเลทรายอย่างองอาจ ชายหนุ่มร่างสูงในชุดอาหรับพื้นเมืองสีขาวสะอาดนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาหนานุ่มบนชั้นสูงสุดของอาคารพลางกัดกินแอปเปิลในมืออย่างสบายใจ

‘เพลย์บอยหน้าหยก’

‘จิ้งจอกทะเลเงิน’

‘ราชาทองคำดำ’

‘มัจจุราชแห่งดรูไรดาราน’

‘ชีคนาซ อซีซา บาฮจา’ทายาทของตระกูล ‘บาฮจา’บุตรชายคนเดียวของ ‘ท่านหญิง ราเนีย บาฮจา’กับ ‘ชีคอูลา อดีบา’อดีตรัชทายาทของดรูไรดาราน พระเชษฐาขององค์ซีมา อุซามะ อดีบา กษัตริย์ดรูไรดารานองค์ปัจจุบัน

ชีคอูลา อดีบาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสามสิบปีก่อน หลังจากอุบัติเหตุนั้นเพียงเจ็ดวันชีคอุซามะ ก็ได้ปราบดาภิเษกขึ้นเป็นองค์ซีมากษัตริย์แห่งดรูไรดาราน แทนที่พระบิดาที่ทิวงคตด้วยโรคชรา

 เมื่อสิ้นพระสวามีท่านหญิงราเนีย ก็รีบหอบลูกชายซึ่งมีอายุเพียงสองขวบเศษหนีกลับตระกูล ‘บาฮจา’เพราะเกรงว่าลูกชายคนเดียวจะเป็นอันตรายจากการแย่งชิงราชบัลลังก์ 

‘นาซ อซีซา อดีบา’ ถูกลอบสังหารหลายครั้ง จนตระกูล ‘บาฮจา’ต้องเปลี่ยนนามสกุลเขาจาก ‘อดีบา’เป็น‘บาฮจา’เพื่อกันเขาออกจากการแกร่งแย่งราชบัลลังก์และเพิ่มการรักษาความปลอดภัยให้เข้มงวดยิ่งขึ้น ซึ่งทำให้ ‘นาซ อซีซา บาฮจา’กลายเป็นคนที่มีบุคลิกโดดเดี่ยวแข็งกร้าว เด็ดขาด หวาดระแวงต่อผู้คน กับทั้งโหดเหี้ยมต่อศัตรู จนได้สมญา‘มัจจุราชแห่งดรูไรดาราน’

                       

“ทีเคกรุ๊ปจากไทยแลนด์จะขอเข้ามาดูเครื่องขุดเจาะน้ำมันของเรา ท่านชีคจะอนุญาตไหมครับ?”

‘อาบีร บาดรียา’ชายชราร่างอ้วนฉุ ซึ่งเป็นที่ปรึกษาและผู้ดูแลผลประโยชน์ของ ‘บาฮจา กรุ๊ป’นั่งรายงานสถานการณ์ต่างๆของบริษัทให้ท่านประธานที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศได้รับทราบ พร้อมทั้งขออนุมัติเรื่องที่บริษัทต่างชาติจะขอเข้ามาดูเครื่องเจาะสำรวจน้ำมันของ บาฮจา ออยล์

ทีเค กรุ๊ป ติดต่อผ่าน ‘ชีคบุสฮรา ฟาทิมา’ รัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของดรูไรดาราน ซึ่งท่านรัฐมนตรีได้ขอให้อาบีรช่วยเกลี้ยกล่อมชีคนาซ ให้อนุญาตให้ทางทีเค กรุ๊ปเข้ามาดูงานตามที่ร้องขอ แต่อาบีรยังไม่กล้ารับปากเพราะรู้ดีว่าเจ้านายของตนนั้นกล่อมยากขนาดไหน

ร่างสูงยังคงนอนกระติกเท้าเข้ากับจังหวะเพลงที่ดังกระหึ่มสะท้านสะเทือนไปทั้งห้องคล้ายกับไม่ได้ยินคำถามนั้น

“ท่านชีคครับ  ทีเคกรุ๊ปจากไทยแลนด์จะขอเข้ามาดูงานวันพรุ่งนี้ท่านจะอนุญาตไหมครับ?”ชายชราจึงถามซ้ำ

“ไม่”คำตอบสั้นๆแต่หนักแน่น

“แต่เขาต้องการให้เราไปเจาะสำรวจน้ำมันให้เขา”อาบีร รายงานเพิ่มเติมเผื่อว่าชายหนุ่มจะเปลี่ยนใจ

“เหลวไหล!ประเทศเล็กๆแบบนั้นจะมีบ่อน้ำมันมาจากไหน งานเราเองก็ล้นมือ ทำไมต้องไปเสียเวลากับเรื่องไร้สาระพวกนี้ด้วย”ชายหนุ่มตวาดเสียงดัง พร้อมกับลุกนั่งอย่างไม่สบอารมณ์ ชายชราจึงต้องนิ่งเงียบ

“มะรืนนี้ ข้าจะไปดูบ่อน้ำมันที่เมืองดาเรนไม่มีเวลามาสนใจแขกไม่ได้รับเชิญพวกนี้หรอก”ชีคนาซ อซีซา บอกอย่างหงุดหงิดก่อนจะลุกเดินตึงตังออกจากห้องไป ปล่อยให้ชายชรามองตามพลางถอนหายใจ

อาบีรตัดสินใจต่อโทรศัพท์ไปรายงานความล้มเหลวกับรัฐมนตรีเฒ่าผู้เป็นเพื่อนเกลอ

“ว่าไง?”ปลายสายเอ่ยทัก

“ล้มเหลว”อาบีรตอบพร้อมถอนหายใจ

“อืม.. ข้าจะแจ้งผลกลับไปทางสหายที่รอฟังข่าวอยู่ทางโน้นให้ทราบก่อน แล้วจะติดต่อกลับไปอีกที”ปลายสายไม่ได้แสดงความผิดหวังคล้ายกับจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว

ท่านรัฐมนตรีวางสายไปนานแล้ว แต่อาบีรยังคงถือหูโทรศัพท์ค้างพร้อมกับคำถามที่ค้างคาใจ สหายของรัฐมนตรีต่างประเทศเป็นใคร? ทำไมงานนี้ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์นี้ถึงได้ยื่นจมูกเข้ามาเอี่ยวด้วย สงสัยงานนี้คงจะไม่ธรรมดาแน่

            **************

“ไม่สำเร็จ?”

ร่างสลักเสลาที่นั่งฟังรายงานขมวดคิ้วเรียวเข้าหากันอย่างหงุดหงิดกับคำตอบที่ได้รับ

“ครับ ผมขอให้ท่านบุสฮรา รัฐมนตรีต่างประเทศที่โน้นช่วยเจรจาแล้ว แต่..”กันต์ถอนใจอย่างผิดหวัง

“เตรียมเอกสารเดินทางพร้อมหน่วยจู่โจม เราจะไปดรูไรดารานคืนนี้”

“ห๊า!”คำสั่งนั้นทำให้กันต์ตกใจตาเหลือก อุทานดังลั่น           

“มะ..ไม่ได้นะครับ มันเสี่ยงเกินไป เดี๋ยวผมจะไปเจรจาเอง”เขาละล่ำละลักขันอาสา

“เธอไปแล้วใครจะดูบริษัทล่ะ” อาทิตยาเอ็ด

“แต่..”ชายหนุ่มอึกอัก

“ถ้าท่านรู้..” กันต์รีบหาเหตุผลมาคัดค้าน แต่คงไม่สบอารมณ์ผู้ฟังนัก คิ้วเรียวจึงขมวดเข้าหากัน ประกายตาก็วาววับขึ้นทันที

“ก็อย่าให้ท่านรู้สิ” ดวงตามีอำนาจตวัดมองข่มขู่ ‘ถ้าท่านรู้ นายตายแน่’

‘ท่าน’ที่ทั้งคู่เอ่ยถึงคือ ‘พลเอกอานนท์ สิงหนฤนาจ’ผู้เป็นลุงและผู้ปกครองของอาทิตยาในขณะนี้ เนื่องจากบิดาและมารดาของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสิบปีก่อน

กันต์กลืนน้ำลายเหนียวลงคอ ถึงแม้จะเกรงกลัวต่อสายตาทรงอำนาจนั้นแต่เขาก็ต้องพยายามคัดค้านให้ถึงที่สุด

“คุณตะวันครับ ดรูไรดารานอันตรายเกินไปสำหรับ... ผู้หญิง ” คำสุดท้ายแผ่วเบา เพราะรู้ดีว่าคนตรงหน้าไม่เคยพอใจถ้าถูกเอ่ยอ้างเรื่องเพศ

ประกายตาคนที่ถูกคัดค้านวาววับยิ่งขึ้น“ผู้หญิงแล้วเป็นไง เราทำอะไรได้ดีกว่าผู้ชายหลายๆคนเสียอีก”เสียงใสแหวดังไม่อย่างพอใจยิ่ง

กันต์ถอนหายใจยาว เขาไม่เถียงเรื่องที่เธอเก่งกว่าผู้ชายหลายๆคนรวมทั้งเขาด้วย แต่..

“แต่..ชาวอาหรับมองผู้หญิงเหมือนเครื่องประดับ” เขาคัดค้านพร้อมให้เหตุผล

“ ถ้าคุณตะวันไปเอง ก็เหมือนเดินเข้าถ้ำเสือ ถ้าพวกนั้นใช้แผนสกปรก เราจะพลาดพลั้งได้ เชื่อผมเถอะ ให้ผมไปเองจะดีกว่า เพราะพวกนั้นคงไม่คิดจะเอาผู้ชายอย่างผมไปเก็บไว้ในฮาเล็มหรอกครับ”กันต์พยายามพูดโน้มน้าวอีกครั้งหวังว่า เธอจะเปลี่ยนใจ

เธอผู้งดงามเฉิดฉันท์ดังดวงตะวันฉาย มีค่ายิ่งกว่าอัญมณีใดๆในโลกหล้า  แต่เธอไม่เคยใส่ใจในความงามที่ตนมี ตลอดจนผู้คนที่ให้ความสำคัญกับมัน เมื่อมีหลายคนเข้ามาวุ่นวาย เธอจึงหลีกหนีโดยการใช้เขาเป็นหุ่นแทน ส่วนเธอคอยชักเชิดอยู่เบื้องหลัง เขายินดีและเต็มใจปฏิบัติตามความต้องการของเธอเสมอมา แต่ครั้งนี้..เธอคิดจะเดินทางไปสู่ดินแดนอันตรายยิ่ง เขาคงอยู่นิ่งเฉยไม่ได้  หากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เขาและคนที่อยู่ใต้ ‘ตะวัน’ดวงนี้จะเป็นอย่างไร

อาทิตยานิ่งคิดครู่หนึ่งก่อนบอกอย่างเด็ดเดี่ยว“งั้นเราจะปลอมตัวเป็นผู้ชาย”

กันต์สะอึก ยกมือขึ้นกุมขมับ รู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันใด จนอยากจะวิ่งไปขอยาแก้ปวดจากห้องพยาบาลประจำบริษัทมากินสักกระปุกเผื่อมันจะหายปวด หรือไม่ก็หายไปจากโลกนี้เสียเลย เขารู้ดีว่า หากอาทิตยาตัดสินใจอะไรแล้วไม่มีทางเปลี่ยนใจได้ง่ายๆ

“ดรูไรดารานตรวจคนเข้าเมืองเข้มงวดมากนะครับ เขามีเครื่องสแกนด้วยว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เชื่อผมเถอะให้ผมไปเองจะดีกว่า”กันต์พยายามพูดหว่านล้อมอีกครั้ง

คิ้วเรียวขมวดมุ่นอย่างหงุดหงิดเมื่อถูกขัดใจ“รู้น่า..ว่าเป็นห่วง แต่เราต้องหาทางช่วยปาริฉัตต์ให้เร็วที่สุด ไม่ใช่ว่าเราไม่ไว้ใจเธอ แต่งานนี้เราต้องสั่งการเอง หากมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นจะได้รับมือได้ทัน ส่วนเธอต้องอยู่ที่นี่เพื่อดูแลบริษัท คอยติดต่อประสานงานให้เรา”

คนสั่งเว้นช่วง ดวงตาวาวโรจน์ขึ้นเมื่อเอ่ยประโยคต่อมา

“และที่สำคัญ...ต้องหาข้อมูลของชีคอัลลามไว้อย่างละเอียด เพื่อเราจะได้หาทางสั่งสอนไอ้ชีคบ้ากามนั่นให้รู้ว่า ตัณหาราคะนำความพินาศมาสู่ตัวเองได้มากมายเพียงไร”

“อย่าห่วงเลย นายก็รู้ว่าเราดูแลตัวเองได้ดีแค่ไหน ส่วนเรื่องเครื่องสแกน ก็แค่ให้จินนี่ไปด้วยก็หมดเรื่อง” อาทิตยาตอบพลางตบบ่า ‘มือขวา’เบาๆเป็นการปลอบใจ

“ตามไผทเข้ามา เราจะออกเดินทางในเที่ยวบินที่เร็วที่สุด แล้วอย่าลืมหาทางป้องกันการสอบกลับของบาฮจาด้วยล่ะ”

กันต์คำนับรับคำอย่างจำใจ เพราะรู้ดีว่าไม่มีประโยชน์ที่จะคัดค้านอีกต่อไป เขาเดินไปโทรศัพท์หาไผทพลางถอนใจอย่างกลัดกลุ้ม

หน่วยจู่โจมพิเศษซึ่งมี ไผทเป็นหัวหน้า พร้อมลูกทีมอีกแปดคนเดินเข้าห้องประชุมอย่างพร้อมเพียง  และมี ‘จินนี่ ’หรือ จิรสิน สาวประเภทสองที่สวยจนได้รางวัลรองอันหนึ่งมิสทิฟฟานี่เมื่อสองปีก่อน ซึ่งมีความเชี่ยวชาญทางด้านเทคโนโลยีโทรคมนาคมตามเข้ามาด้วย  

“เธอแน่ใจแล้วรึ?”

กันต์ถามให้แน่ใจ เพราะจินนี่นั้นสวยหวานดูบอบบางน่าทะนุถนอมยิ่งแม้จะยังไม่ได้ผ่าตัดแปลงเพศ แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าเธอเป็นผู้ชายเลยสักคน แล้วอย่างนี้จะไปทนแดดลมกลางทะเลทรายได้อย่างไร เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะกลายเป็นภาระของคนอื่นเสียมากกว่า

“แน่ใจค่ะ”จินนี่ตอบรับนักแน่น

“จินนี่เคยฝันว่าอยากจะไปผจญภัยกลางทะเลทรายมานานแล้ว และนี่ฝันของจินนี่ก็กำลังจะเป็นจริง”

เธอตอบพร้อมทำท่าฝันหวาน จินตนาการว่าตัวเองกำลังจะไปเป็นนางเอกในนิยายเรื่อง‘ข้ามขอบฟ้าตามหารัก’ ที่จะได้เจอเจ้าชายอาหรับสุดหล่อ ขี่ม้าขาวมาช่วยเธอตอนที่เจออันตรายและตกหลุมรักกันและกันทันทีที่สบตา

กันต์ได้ฟังถึงกับส่ายหน้าทันที

 “มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะจินนี่”

เขาพยายามเตือนสติให้อีกฝ่ายกลับมาอยู่ในโลกความจริง ความจริงจินนี่นั้นฉลาดมากถึงจะไม่ใช่ระดับอัจฉริยะแต่ก็ใกล้เคียง แต่เสียตรงที่เธอช่างฝันมากไปเท่านั้น

“จินนี่ก็ไม่ได้พูดเล่นนะคะคุณกันต์”เธอยืนยืนพร้อมทั้งมองค้อนคนที่มาขัดจินตนาการที่กำลังเพริศแพร้วของตน

“เอาเถอะๆ เราจะดูแลจินนี่เอง”อาทิตยาตัดบท ก่อนที่ทั้งคู่จะทะเลาะกันไปมากกว่านี้

“ไผท ไปจัดการเรื่องปลอมแปลงเอกสารของเรากับจินนี่ด้วย”

“ครับ”

ไผทรับคำ พร้อมกับชำเลืองมองกันต์ที่ทำหน้าเหนื่อยใจอยู่ด้านข้าง เขาเข้าใจและเห็นใจอีกฝ่าย เพราะตนเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำเพราะตนนั้นต้องตามไปคุ้มครองทั้งคู่ ส่วนกันต์นั้นต้องอยู่ดูแลที่นี่ แต่เมื่อ ‘เจ้านาย’ตกลงใจไปแล้ว ‘มือขวา’ และ ‘มือซ้าย’อย่างกันต์กับเขาจะทำอย่างไรได้ นอกจากทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด

           

หลังจากนั้นทั้งหมดก็เริ่มประชุมวางแผนการเดินทางสู่ดรูไรดาราน หน่วยข่าวกรองและหน่วยจู่โจมจะถูกส่งตัวไปยังประเทศใกล้เคียงและหาทางเข้าดรูไรดารานในหลายเส้นทาง ซึ่งต้องใช้เวลาหลายวัน ดังนั้นคณะเดินทางที่ใช้การเจรจาธุรกิจบังหน้าจะต้องหาทางรั้งอยู่ที่ดรูไรดารานนานพอสมควรจนกว่ากำลังหน่วยต่างๆจะทยอยมารวมตัวกันจนครบ จากนั้นจะต้องรุกฆาตและถอยให้เร็วที่สุด

กันต์กับไผทไม่ห่วงเรื่องหาทางถ่วงเวลา เพราะพวกเขามั่นใจว่าอาทิตยาสามารถหาวิธีให้คนทั้งคณะรั้งอยู่ที่ดรูไรดารานได้นานเท่าที่ต้องการ แต่พวกเขาห่วงช่วงเวลารุกและถอยต่างหาก ที่พวกเขาจะต้องหาทางกันอาทิตยากับจินนี่ออกจากขบวนการและพากลับทีเค กรุ๊ปก่อน กับจินนี่พวกเขาคงจัดการได้ไม่ยาก แต่กับท่านประธานฯตัวร้ายนี่สิ พวกเขาจะต้องใช้วิธีไหนถึงจะลากเธอกลับมาก่อนที่พวกหน่วยจู่โจมจะลงมือได้

กันต์สบตากับไผทเป็นความหมาย ‘รุกฆาต’แค่หวังไว้อย่างเดียว อย่าให้เธอไหวตัวทัน ไม่อย่างนั้นทั้งคู่คง ‘ถึงฆาต’ก่อนแน่ๆ

            ***************

           

กลุ่มคนของ ทีเคกรุ๊ปเดินทางถึงสนามบินแห่งชาติเมืองดูรฮาลเมืองหลวงของดรูไรดารานราวแปดนาฬิกาตามเวลาท้องถิ่น เวลาของที่นี่จะช้ากว่าประเทศไทยประมาณสี่ชั่วโมง ทั้งหมดผ่านพิธีการตรวจคนเข้าเมืองอย่างง่ายดายเพราะ กันต์ติดต่อผ่านรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของดรูไรดารานไว้ก่อนที่คนทั้งหมดจะมาถึง ทำให้การตรวจค้นไม่เคร่งเครียดเหมือนชาวต่างชาติกลุ่มอื่นๆ

จากนั้นทั้งสิบก็เดินทางโดยรถตู้ไปยังโรงแรมบาฮจาลีที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองดูรฮาล เมื่อเช็คอินเข้าโรงแรมเรียบร้อยแล้ว ไผทกับอาทิตยาที่ก็เดินทางต่อไปยังสำนักงานใหญ่ของ บาฮจา ออยล์ เพื่อเจรจาขอไปดูเครื่องเจาะสำรวจน้ำมันอีกครั้งหลังจากการเจรจารอบแรกล้มเหลว

ชีคนาซ อซีซา บาฮจา เดินทางมาถึงตึกสำนักงานใหญ่ของบาฮจา กรุ๊ปเกือบสิบโมงเช้า เขามาที่ห้องทำงานของอาบีรแต่เลขาหน้าห้องของอาบีรรายงานว่าอาบีรกำลังมีแขก

“ใคร?”เขาถามอย่างแปลกใจ

“ตัวแทนของบริษัททีเค กรุ๊ป จากไทยแลนด์ครับ”เลขาหน้าห้องอาบีรตอบอย่างนอบน้อม

คำตอบนั้นทำให้ชีคนาซขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด ‘ไอ้พวกปัญญาอ่อน ปฏิเสธไปแล้วยังไม่เข้าใจอีกรึไงนะ’เขาสบถในใจก่อนจะผลักประตูห้องเข้าไปอย่างรวดเร็วโดยไม่เคาะประตู เพราะเขาไม่สนใจจะรักษามารยาทกับคนที่เขาปฏิเสธจะเจรจาด้วยอยู่แล้ว

คนที่อยู่ในห้องหันขวับมามองผู้มาใหม่เป็นจุดเดียว อาบีรค่อยๆยันตัวลุกขึ้นยืนอย่างลำบากเพราะไขมันรอบตัวที่คอยถ่วงไว้

‘ไอ้พวกปัญญาอ่อน’สองคนในชุดสูทสากลสีดำลุกขึ้นยืนต้อนรับ ชีคนาซกวาดตามองเก็บรายละเอียดอย่างรวดเร็ว

ชายคนแรกอายุประมาณสามสิบกว่าๆ  ร่างกายบึกบึน ความสูงประมาณหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซ็นติเมตร ผิวสีแทนใบหน้าคมสันแบบคนเอเชียใต้ จมูกโด่ง ดวงตาคมเหมือนตาเหยี่ยว แม้ใบหน้านั้นจะยิ้มแย้มต้อนรับแต่ดวงตามีแววระแวดระวัง ชีคนาซบอกตัวเองได้ทันที ‘บอดีการ์ดฝีมือดี’

ส่วนอีกคนยังเป็นหนุ่มน้อย สูงประมาณหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร แต่ไม่สามารถคาดเดาอายุจริงของอีกฝ่ายได้เพราะใบหน้าเรียวเสลางดงามดังปฏิมากรรมชั้นยอดนั้นมีผิวขาวเนียนละเอียดบางใสประดุจผิวเด็กทารก และที่สะดุดตาที่สุดคือดวงตาเรียวยาวดำขลับวาววับดุจนิลคู่นั้น

‘ไอ้นี่ ตามันมีอำนาจ นี่นะรึตัวแทนของบริษัทยักษ์ใหญ่ เด็กอย่างนี้จะทำอะไรได้’ ชีคนาซวิจารณ์ในใจอย่างดูแคลน

“ท่านนาซ อซีซา บาฮจา ประธานฯ บาฮจา กรุ๊ปครับ”

“นี่คือมิสเตอร์อาทิตย์ สุริยะ และมิสเตอร์ไผท  ไพรัชกิจ ตัวแทนจาก ทีเคกรุ๊ป ครับ”อาบีรเอ่ยแนะนำทั้งสองฝ่าย

‘มิสเตอร์อาทิตย์ สุริยะ’โค้งคำนับ ก่อนจะยื่นมือเล็กไปสัมผัสกับมือใหญ่ที่ยื่นรอ ชีคนาซขมวดคิ้วเมื่อสัมผัสกับมือนุ่มนิ่มยิ่งกว่าผู้หญิงด้วยความรู้สึกแปลกๆ คล้ายมีกระแสไฟฟ้าไหลจากปลายมือไปสู่หัวใจ จนเขาต้องรีบคลายมืออย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ เมื่อเหลือบมองอีกฝ่ายก็ทำหน้าฉงนใจเช่นเดียวกัน แต่เพียงแค่แวบเดียวก็นิ่งเฉยดุจเดิม

‘ไผท  ไพรัชกิจ’เดินเข้าไปสัมผัสมือกับชีคนาซ อซีซา ก่อนจะถอยกลับที่เดิม

“ยินดีที่ได้รู้จัก เชิญนั่ง”ชีคนาซ เอ่ยเสียงเรียบก่อนผายมือเชื้อเชิญทุกคนให้นั่งลงดังเดิม

“มิสเตอร์อาทิตย์ มาเจรจาขอไปดูเครื่องเจาะสำรวจน้ำมันของ บาฮจา ออยล์ครับ”อาบีรเป็นคนเริ่มเปิดประเด็นอีกครั้ง

“เราตอบไปแล้วว่า เราเสียใจ เพราะเครื่องเจาะสำรวจของเรายังติดภารกิจเจาะสำรวจน้ำมันของเราอยู่”ชีคนาซตอบเสียงเรียบรอดูว่า คู่เจรจาจะว่าอย่างไรเมื่อโดนปฏิเสธซึ่งๆหน้า

“เราทราบคำตอบรอบแรกแล้ว”ฝ่ายมาขอเจรจารอบสองตอบ เสียงใสดังกังวานเสนาะหูแต่ดูมีอำนาจในน้ำเสียง

ชีคนาซ อซีซา เลิกคิ้ว ‘มันเด็กมากขนาดเสียงยังไม่แตกหนุ่มเลยรึ ทีเคกรุ๊ปขาดแคลนคนจนต้องใช้แรงงานเด็กขนาดนี้แล้วหรือไร’ เขาหยันในใจ

“ แต่เราทราบมาว่า บาฮจา ออยล์มีเครื่องเจาะสำรวจน้ำมันที่ทันสมัยที่สุดในโลก ดังนั้นเราจึงมาขอเจรจาอีกครั้ง” อาทิตยากล่าวต่อเพื่อเปิดเจรจาอีกครั้ง

“ก็บอกแล้วว่าเครื่องเจาะสำรวจของเรายังติดงานอยู่ ไม่ว่าง”ชีคนาซ ปฏิเสธตรงๆ เผื่ออีกฝ่ายจะฟังไม่เข้าใจ

“เราก็อยากดูตอนมันทำงาน ไม่ใช่มาดูเครื่องที่ถูกทิ้งไว้เฉยๆ ไม่อย่างนั้นจะรายงานผู้บริหารของเราถูกได้อย่างไรถ้าไม่เห็นการทำงานของมันจริงๆ ถ้าจะดูเครื่องที่ถูกทิ้ง ไปดูที่เซียงกงไม่ดีกว่ารึ” คนที่ถูกปฏิเสธรอบสองขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเจือแววรำคาญ ทำให้คนฟังถึงกับสะอึก

‘ไอ้นี่ ขนาดมาขอร้องเขา มันยังกล้าพูดแบบนี้อีกนะ ใครวะที่กล้าส่งมันมา’ชีคนาซคิดอย่างหงุดหงิด

“ทำไมไม่ติดต่อไปทางอเมริกาล่ะ”

 “เราไปดูมาแล้ว และต้องการเปรียบเทียบกับของบาฮจา ออยล์” ฝ่ายมาเจรจาบอกเสียงเรียบก่อนยักไหล่

 “แต่ถ้าบาฮจาไม่กล้าให้เราไปดู เพราะกลัวว่าจะสู้ทางอเมริกาไม่ได้ เราก็จะกลับไปรายงานผู้บริหารของเราตามนี้”

 เน้นเสียงบางคำ แถมยังทำหน้าดูแคลนชัดเจน จนคนคนถูกปรามาสตาลุกวาวขึ้นมาทันที

 “เครื่องเจาะสำรวจน้ำมันของเราทันสมัยที่สุดในโลก ไม่มีทางด้อยกว่าอเมริกาแน่”ท่านชีคประกาศกร้าว

 “ถ้าทันสมัยจริง ก็คงไม่มีปัญหาใช่ไหมถ้าเราจะขอไปพิสูจน์ให้เห็นกับตา”คนถาม เลิกคิ้วสบตาอย่างท้าทาย

ชีคนาซ ชะงัก ถลึงตาใส่อีกฝ่ายเมื่อรู้ว่าตัวเอง‘พลาด’อย่างจัง ถ้าไม่ให้มันไปดู ‘ไอ้ตัวร้าย’นี่จะต้องดูแคลนเขาแน่ๆ

“ได้ แค่ดูไม่มีปัญหาหรอก แต่เครื่องเจาะของเรายังไม่ว่างอีกนาน”

ชีคนาซอนุญาตเสียงสะบัดแถมยังเน้นย้ำให้ ‘แค่ดู’เท่านั้น เขาจะไม่ยอมเสียเสียท่า ‘มัน’อีกอย่างแน่นอน

อาทิตยาพยักหน้ารับทราบด้วยใบหน้าเรียบเฉย เพราะจุดประสงค์ที่มาเจรจาในครั้งนี้ไม่ใช่อยู่ที่เครื่องเจาะสำรวจน้ำมัน แต่เป็นการใช้ บาฮจา ออยล์บังหน้าเพื่อปฏิบัติภารกิจลับต่างหาก

ไผทแอบยิ้มในใจ เห็นฤทธิ์ ‘เจ้านายตัวร้าย’หรือยังล่ะ นักธุรกิจกี่คนแล้วที่โดน’เชือด’อย่างง่ายดาย เพราะประมาท ‘ไอ้เด็กหน้าใส’ที่คิดว่าไร้น้ำยา… ใช่ เธอไม่มีหรอก‘น้ำยา’ มีแต่ ‘น้ำกรด’ชนิดร้ายแรงที่สุดด้วย ใครโดนเข้ามีหวังละลายไม่เหลือแม้แต่กระดูกไว้เป็นหลักฐาน

เมื่องานสำฤทธิ์ผล คนที่มาขอเจรจาก็ลุกขึ้นกล่าวลาทันที

“ขอบคุณครับ หวังว่าเราคงจะมีโอกาสได้ร่วมงานกัน”

แม้ปากจะกล่าววาจาเช่นนั้นแต่ในใจกลับแอบภาวนา ‘ขออย่าได้ร่วมงานกันจริงๆเลย’แค่นี้ก็หมั่นไส้จะแย่ คนอะไรมองคนอื่นตั้งแต่หัวจรดเท้า แถมทำท่าดูถูกคนอื่นออกนอกหน้า ถ้าไม่คิดว่าตนอยู่ในฝ่ายที่ต้องขอร้องแล้วละก็ ชีคจอมยโสนี่จะต้องเจอดีแน่ๆ

“เช่นกัน”

ชีคนาซตอบรับเสียงประชด ใครเขาอยากจะร่วมงานกับไอ้เด็กไม่รู้ความแบบนี้ล่ะ มาขอร้องเขาทั้งทีจะทำหน้าอ่อนน้อมถ่อมตนสักหน่อยก็ไม่ได้ มันยังกล้ามาทำหน้าดูถูกคนมาขอร้องอีก ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เดี๋ยวเถอะ จะโดนสั่งสอนเข้าสักวัน

ต่างฝ่ายต่างมองกันตาขวางแถมคิดมุ่งร้ายอยู่ในใจ อย่างคนที่ไม่เคยยอมใครทั้งคู่

“แล้วมิสเตอร์อาทิตย์ ต้องการจะไปดูเครื่องเจาะสำรวจเมื่อไรครับ?”

อาบีรเอ่ยถามเพื่อดึงสายตาของคนที่จ้องกันอย่างไม่ลดละ ก่อนที่จะเกิดการปะทะกันขึ้น เขาโล่งใจเพราะงานที่รับปากท่านชีคบุสฮราสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีโดยที่เขาไม่ต้องออกโรงเลยด้วยซ้ำ ถึงแม้เขาจะกลัวท่านชีคจะอาละวาดขนาดไหนก็ตาม แต่สุดท้าย ท่านชีคก็รับปากจนได้

ชายชราแอบชื่นชมคนตัวเล็กที่ทั้งฉลาดและกล้าหาญ กล้าตอบโต้กับมัจจุราชอย่างไม่เกรงกลัวแถมยังทำให้มัจจุราชตกหลุมพรางได้อย่างง่ายดาย  แต่เขาแอบภาวนา อย่าให้ทั้งคู่ได้ทำธุรกิจร่วมกันเลย เพราะเขาไม่รู้ว่าทั้งคู่จะปะทะกันเองเมื่อไร เพราะดูแล้วเจ้าตัวเล็กนั่นก็คงจะร้ายไม่ใช่เล่น แต่ถึงยังไงก็ไม่ควรมาล้อเล่นกับพญามัจจุราชบ่อยครั้งนัก

“แล้วแต่ทาง บาฮจา จะสะดวกครับ แต่ถ้าไปดูเร็วๆได้ก็ดี เพราะพวกเรายังมีงานอื่นรออยู่”

‘คนตัวเล็ก’กล่าวกับชายชราอย่างเกรงใจ จนคน‘ตัวใหญ่’ที่ยืนมองรู้สึกหมั่นไส้ ‘ทีกับเขา มันกลับทำท่ายโสอวดดีนัก แต่กับอาบีร มันกลับนอบน้อมถ่อมตน ไอ้นี่มันลำดับความสำคัญผิดไปหรือเปล่านะ’ท่านชีคผู้ยิ่งใหญ่คิดอย่างหงุดหงิด

“พรุ่งนี้ข้าจะไปดูบ่อน้ำมันที่เมืองดาเรน ไปพร้อมกันเลยสิ”

ชีคนาซ อซีซาเอ่ยชวนแล้วอยากจะกัดลิ้นตัวเองเมื่อนึกได้ ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้เอ่ยชวนไอ้ตัวร้ายนี้ให้ร่วมทางไปด้วย จะกลับคำก็ไม่ทันเสียแล้ว

อาบีรหันไปมองเจ้านายของตนอย่างแปลกใจยิ่ง เพราะเขารู้ดีว่าท่านชีคไม่ชอบให้ใครร่วมทางเดินไปด้วย นอกจากบอดีการ์ดคนสนิทเท่านั้น แต่ทำไมครั้งนี้....

เมืองดาเรน? ดวงตาเรียวเปล่งประวายวับขึ้นก่อนจะลดลงอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่หลุดพ้นสายตาเหยี่ยวที่จ้องมองอยู่

“ด้วยความยินดีครับ”

‘คนรับคำเชิญ’โค้งคำนับทันที โอกาสดีแบบนี้ใช่จะมีมาบ่อยนัก และข่าวล่าสุดที่ได้รับมา คือปาริฉัตต์อยู่ที่เมืองดาเรน เพราะพนักงานตั้งแต่ระดับหัวหน้างานขึ้นไปทุกคนจะถูกฝังไมโครชิฟไว้ที่ตัวทำให้สามารถใช้ดาวเทียมหาพิกัดได้ในช่วงฉุกเฉินหรือต้องการตัวด่วนก็จะสามารถให้เฮลิปคอร์ปเตอร์ไปรับตัวได้ทันที

“เจ้าเคยไปที่ดาเรนรรึ?”ชีคนาซถามเมื่อเห็นแววตาของคนตรงหน้า

อาทิตยาส่ายหน้าก่อนตอบ “ไม่ ผมมาที่นี่ครั้งนี้เป็นครั้งแรก”

ชีคนาซหรี่ตาลง“งั้นเจ้าก็ไม่เคยเดินทางกลางทะเลทรายสิน?ะ”

“ใช่ ผมไม่เคยเดินทางกลางทะเลทรายก็จริง แต่ท่านไม่ต้องห่วงหรอก ผมรับรองว่าจะไม่เป็นตัวถ่วงการเดินทางของท่านแน่” คนที่ไม่เคยเดินทางกลายทะเลทรายรับรองแข็งขัน

“การเดินทางผ่านทะเลทรายอาจเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันได้ทุกขณะ เช่นอาจจะเจอกับพวกโจรทะเลทราย”ท่านชีคแกล้งขู่

“ผมรู้... และผมก็พร้อมจะรับมือกับพวกมันเสมอ” คนถูกขู่บอกอย่างมั่นใจ

ชีคนาซ อซีซา บาฮจา มองสำรวจคนพูดอีกครั้งแล้วต้องส่ายหน้า ยิ้มขันกับท่าทีมั่นใจเต็มเปี่ยมของ‘มัน’ ตัวเล็กๆแบบนั้นยังอาจหาญคิดจะต่อกรกับพวกกองโจร แค่ลมทะเลทรายพัดผ่าน ‘มัน’ก็อาจจะถูกพัดพาปลิวหายไปได้ แต่ ‘มัน’ผู้ไม่เคยสัมผัสกับพื้นทรายกลับวางท่าเขื่องโขยิ่งนัก

“ท่านไม่เชื่อคำพูดผม?”

คนถามตาวาวไม่พอใจยิ่งเมื่อเห็นชีคนาซ ยิ้มเยาะคำพูดของตน คนที่ไม่เคยยอมใคร มีหรือจะยอมให้ใครมายิ้มเยาะเช่นนี้ได้

“เปล๊า”

ชีคนาซปฏิเสธยิ้มมากขึ้น ยิ่งเห็น‘มัน’ออกอาการหงุดหงิดก็ยิ่งขำ

‘นอกจากจะตัวเล็กปากกล้า เจ้าเล่ห์ แล้วยังเจ้าอารมณ์อีกด้วยแฮะ’ท่านชีคแอบวิจารณ์ในใจ ‘อยากรู้นักว่า เวลาโกรธมันจะทำยังไง’ชีคนาซรอดูปฏิกิริยาของคนขี้โมโหตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี

“ด๊าย....”

โดยไม่มีใครคาดคิด ร่างเล็กแต่ว่องไวก็ปราดเข้าหาคนตัวใหญ่ที่ยืนยิ้มเยาะอยู่ตรงหน้าก่อนจะจับเขาทุ่มลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว

ชีคนาซ อซีซา รับมือกับการจู่โจมอย่างรวดเร็วนั้นตามสัญชาตญาณ เขาสามารถพลิกตัวลงพื้นด้วยท่าที่ปลอดภัย ก่อนจะดีดตัวขึ้นยืนและตั้งท่าจะเอาคืนกับคนที่กล้าลงมือกับเขาก่อน แต่เมื่อเห็น ‘มัน’ยืนเหยียดยิ้มเยาะเย้ยอยู่ไม่ห่างอย่างไม่สะทกสะท้าน เขาก็ไม่รู้ว่าจะลงมือกับมันอย่างไร เพื่อไม่คนอื่นมองว่าเขารังแกเด็ก

“เจ้าคิดจะทำอะไร?”ชีคนาซ อซีซาตวาดถามเสียงดังหวังให้มันกลัว

แต่คนโดนตวาดแค่ยักไหล่ก่อนลอยหน้าตอบอย่างไม่เกรงกลัวใดๆทั้งสิ้น

 “ผมก็แค่แสดงให้ท่านเห็นว่า ผมก็มีฝีมือเหมือนกัน”

ชีคนาซทั้งฉุนทั้งขำกับท่าทางลอยหน้าลอยตาของ ‘มัน’ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครกล้าเข้าปะทะกับเขาตรงๆแบบนี้มาก่อน คงจะมีแค่‘ไอ้ตัวร้าย’ที่ไม่กลัวตายคนนี้กระมังที่กล้าทำเยี่ยงนี้  เขาเริ่มชอบความกล้าบ้าบิ่นของ ‘มัน’แล้วสิ

“ฮึ แค่นี้เจ้าก็คุยโวว่าเจ้ามีฝีมือแล้วรึ?”ชีคนาซเยาะเย้ยกลับ

คนถูกเยาะเย้ยตาลุกวาวขึ้นครั้งอีกขยับตัวจะเล่นงานคนที่กล้าปรามาสอีกรอบแต่ไผทคว้าข้อมือเล็กไว้ทัน พร้อมทั้งส่ายหน้าเป็นการเตือนสติ ‘วายร้าย’จึงสะบัดหน้าหนีอย่างหงุดหงิดใจแต่ก็ยอมอยู่ในความสงบ

ชีคนาซ มองอาการฮึดฮัดของ‘มัน’ แล้ว ริมฝีปากอิ่มก็คลี่ยิ้มอย่างขันๆ มันก็แค่เด็กเอาแต่ใจเขาจะไปถือสามันทำไมกัน

“เอาล่ะ ถ้าเจ้ามั่นใจว่าดูแลตัวเองได้ ข้าก็จะได้หายห่วง  แต่ข้าขอเตือนเจ้าไว้ก่อนนะ ว่าข้าจะไม่เสียเวลากับพวกคุณหนูอ่อนหัดเด็ดขาด”ชีคนาซว่า พลางรอดูปฏิกิริยาของ ‘คุณหนูอ่อนหัด’

ได้ผล…คนที่ถูกว่าเป็น‘คุณหนูอ่อนหัด’ตวัดสายตาวาววับมองอย่างเอาเรื่อง

 “ผมไม่ใช่คุณหนูอ่อนหัด”

“ดีๆ ข้าเองก็อยากรู้ว่าเจ้าจะเก่งแต่ปากหรือเปล่า”ชีคนาซว่ายิ้มๆ คนถูกว่า ‘เก่งแต่ปาก’ชำเลืองค้อนแต่ไม่ต่อปากต่อคำอีก

 ‘ไอ้นี่มันค้อนยังกะผู้หญิง’ท่านชีควิจารณ์ในใจ

“อาบีรแจ้งนาซีมให้เตรียมรถเผื่อ.. คนของเจ้ามีกี่คนนะ?”ท่านชีคหันไปสั่งการกับชายชราก่อนจะหันมาถาม‘แขกพิเศษ’

“สิบ” ‘แขกพิเศษ’ตอบเสียงห้วน

“สิบ? ทำไมเจ้าต้องขนคนมามากมายขนาดนั้นด้วย?”

ท่านชีคถามอย่างแปลกใจ แค่เดินทางมาติดต่อธุรกิจยังขนคนมาเป็นสิบ แล้วยังกล้าบอกว่าตัวเองไม่ใช่ ‘คุณหนู’อีก

“ก็เอาไว้รับมือกับกองโจรทะเลทรายของท่านยังไงล่ะ” คนที่ขนคนมาเป็นสิบย้อนหน้าตาเฉย

“กองโจรทะเลทรายไม่ใช่ของข้า”ท่านชีคบอกอย่างฉุนๆกับคำตอบยียวนของ‘มัน’

“ฮึ ถ้าเจอพวกโจรจริง เจ้าคิดหรือว่าแค่สิบคนจะรับมือกับพวกโจรเป็นร้อยได้”ท่านชีคถามเยาะๆ

“ฮึ พวกเราไปกับท่าน ท่านก็รับมือกับพวกมันไปสิ”คนเป็น ‘แขกรับเชิญ’ตอบกลับแบบไม่แยแส 

ท่านชีคยิ้มพร้อมกับส่ายหน้ากับความเจ้าเล่ห์ของมัน“เจ้านี่ ร้ายกาจจริงๆ”

‘คนร้ายกาจ’เชิดหน้ารับพลางยิ้มกริ่มอย่างภูมิใจ ถ้าไม่ร้ายกาจจะได้ฉายา ‘วายร้ายอันดับหนึ่งแห่งทีเคกรุ๊ปเหรอ’น่าภูมิใจจะตายที่สามารถปราบมารร้ายอัจฉริยะพวกนั้นจนขึ้นเป็น‘จอมมาร’ที่ใครๆก็ต้องยอมศิโรราบได้

ชีคนาซเห็นรอยยิ้มนั้นก็อดพูดไม่ได้“เจ้านี่คงทำให้พวกผู้หญิงเสียน้ำตามาเยอะแยะแน่ๆ”

 คำพูดนั้นคงไม่สบอารมณ์คนฟังนัก เพราะใบหน้าที่กำลังยิ้มกริ่มนั้นหุบลงฉับพลัน ตาวาววับตวัดมองค้อน ย้อนทันควัน

“ผม…ไม่ใช่ท่าน”

“ข้า..ทำไม?”ชีคนาซถาม

“เพลย์บอย”อีกฝ่ายตอบตรงๆอย่างไม่เกรงกลัว

เพลย์บอยหัวเราะถูกใจกับคำตอบนั้น ก่อนจะตอบกลับ

“ข้าไม่เคยทำให้ผู้หญิงเสียน้ำตา”

เพราะสำหรับเขาน้ำตาผู้หญิงนั้นเป็นสิ่งที่น่าเกลียดมากถึงมากที่สุด ดังนั้นถ้ามีใครจะบีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสาร เขาก็จะถามแค่สั้นๆ ว่าอยากจะไปร้องไห้ต่อที่โลกหน้าไหม แค่นั้นก็ไม่มีใครกล้าที่จะปล่อยน้ำตาให้หยดลงแม้แค่ครึ่งหยด แล้วอย่างนี้เขาจะไปทำให้ผู้หญิงเสียน้ำได้อย่างไร

“ฮึ ใครจะไปเชื่อ”คนไม่เชื่อยิ้มเยาะ ก่อนจะโบกมือ

“ช่างเถอะไม่เกี่ยวกับผม ผมกลับก่อนดีกว่า ต้องไปเตรียมตัวสำหรับการเดินทางพรุ่งนี้”อาทิตยาตัดบทก่อนที่จะออกนอกเรื่องไปมากกว่านี้

“พรุ่งนี้แปดโมงเช้า เจอกันที่นี่”

ชีคนาซบอกหมายกำหนดการ ‘คนตัวเล็ก’โค้งคำนับ ก่อนจะเอ่ยลา

“สวัสดีครับ ขอพระผู้เป็นเจ้าคุ้มครองท่าน”  

จากนั้นทั้งอาทิตยากับไผทก็จับมือลากับอาบีร ก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นไป

ชีคนาซ อซีซา บาฮจามองตามคนที่เดินจากไปพลางครุ่นคิด

“อาบีร ท่านว่าไอ้ตัวเล็กคนนี้เป็นยังไงบ้าง?”ท่านชีคถามความคิดเห็นของท่านที่ปรึกษา

อาบีรมองหน้าเจ้านายตนอย่างแปลกใจอีกครั้ง เพราะท่านชีคไม่เคยแสดงความสนใจใครมาก่อน

“ฉลาด และกล้าหาญดีครับ”อาบีรตอบ ชีคนาซยิ้ม พอใจกับคำพูดนั้น

“ไม่ใช่กล้าหาญ แต่มันบ้าบิ่นเลยต่างหากล่ะ”

คนพูดหัวเราะชอบใจ ดวงตาพราวระยับเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น พลางรำพึงในใจ‘ถ้าข้ามีน้องชายอย่างมันสักคนคงจะดีไม่น้อย’

‘ยิ่งสูงยิ่งหนาว’เป็นคำบรรยายความรู้สึกของ ‘ชีคนาซ อซีซา บาฮจา’ได้เป็นอย่างดี เพราะการแย่งอำนาจราชบัลลังก์ ทำให้เขาต้องถูกอารักขาอย่างเข้มงวด ยากที่บุคคลอื่นจะเข้าใกล้ได้ ยิ่งเขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียว และเป็นทายาทของตระกูลใหญ่ ‘บาฮจา’ด้วยแล้ว ยิ่งยากที่บุคคลอื่นจะเขาถึง เขาจึงไม่มีเพื่อนเล่นวัยเดียวกันเลยนอกจากบอดีการ์ด ที่เป็นทั้งครูฝึกและบอดีการ์ดไปในตัว  ถึงแม้เขาปรารถนาจะมีเพื่อนเล่นเช่นเด็กคนอื่น แต่เพื่อความปลอดภัย เขาจึงจำต้องอยู่เพียงลำพังเสมอมา  เขาไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองเป็นคนเก็บกด จนกระทั่งได้พบกับ‘มัน’ภาพความทรงจำวัยเด็กของเขาย้อนกลับมาในห้วงคำนึงอีกครั้ง  แค่ได้คุยกับ ‘มัน’เหมือนกับความอ้างว้างนั้นถูกเติมเต็มขึ้น  เพียงแค่‘มัน’เดินจากไปไม่ถึงหนึ่งนาที เขาก็รู้สึกเหงาจับใจ จนต้อง..

“เช็คสิว่า...มันพักที่ไหน?”ชีคนาซสั่ง

อาบีรมองหน้าเจ้านายตนอย่างแปลกใจเป็นครั้งที่สาม ก่อนจะโทรศัพท์ถามเลขาหน้าห้อง

ชายชราวางโทรศัพท์ลงก่อนรายงาน“โรงแรมบาฮจาลีครับ”

“ดี ข้าจะไปทานอาหารกลางวันที่นั่น”ท่านชีคบอกก่อนจะเดินลอยชายออกจากห้องไปอย่างสบายใจ

อาบีรกระพริบตาปริบๆไม่เข้าใจว่า ทำไมชีคนาซต้องสนใจเด็กคนนั้นมากมายขนาดนี้ด้วย เขากดโทรศัพท์อีกครั้งเพื่อสั่งเลขาหน้าห้องให้จัดการเรื่องอาหารกลางของท่านชีคและไม่ลืมกำชับให้เชิญ ‘แขกคนสำคัญ’ไว้ด้วย