ซีรีย์นิยายชุด:วายร้ายยอดรัก เรื่อง ยอดร้าย ยอดรัก ตอนที่ 14-2

ตอนที่ 14-2

องค์ราชินีมาลิกาเสด็จสู่ตำหนักพระขนิษฐาในตอนพลบค่ำ ท่านหญิงมาริยาออกมาต้อนรับหน้าตำหนักเมื่อหญิงรับใช้เข้าไปรายงาน

“เสด็จพี่ ทำไมพระองค์เสด็จมาเองล่ะเพคะ ถ้ามีอะไรให้หม่อมฉันไปเข้าเฝ้าพระองค์ที่วังดีกว่านะเพคะ”พระขนิษฐาเดินเข้ามาประคองดุจน้องน้อยเมื่อยี่สิบปีก่อนที่ยังคงออดอ้อนพี่ใหญ่ไม่เคยเปลี่ยน

“พี่อยากมาเยี่ยมหลาน ซารีนเป็นอย่างไรบ้าง หมู่นี้ไม่เห็นไปที่วังบ้างเลย?”องค์ราชินีทรงตรัสถามถึงพระนัดดา พลางซ่อนพระอาการทอดถอนพระทัย

“ฮึ..ทรงทอดพระเนตรเองเถอะเพคะ วันก่อนก็ตกม้า..หม่อมฉันไม่รู้จะว่ากล่าวตักเตือนอย่างไรดีแล้ว”พระขนิษฐาส่ายหน้าคล้ายระอา แต่ใบหน้าเปื้อนยิ้มอิ่มเอม พาพระนางเจ้าไปประทับพระเก้าอี้ในห้องรับรอง

องค์ราชินีทอดพระเนตรใบหน้าเปี่ยมสุขของพระขนิษฐาก็ได้แต่กล้ำกลืนความทุกข์ระทมไว้องค์เดียว..ถ้าวันนั้นพระองค์ไม่ทรงเลือกเกียรติศักดิ์…คนที่ยิ้มแย้มในวันนี้จะคงเป็นพระองค์เองใช่ไหม?…

เถอะ..ในเมื่อพระองค์ทรงเลือกเอง พระองค์ก็ต้องทรงยอมรับสิ่งที่พระองค์เลือกแล้วให้ได้…

ฐานันดรอันสูงส่ง

ทำให้คนหลง บ้ามัวเมา

เกียรติยศ ดั่งภาพเงา

มีแต่ความเหงา เปล่าเปลี่ยวใจ

“เสด็จป้า!”

ร่างระหงในชุดกระโปรงพลิ้วไสวที่ถลาเข้ามาเกาะพระพาหาองค์ราชินี คล้ายนกยูงรำแพนงดงามตระการตา ‘เสด็จป้า’ทรงแย้มสรวลรับ

“เป็นอย่างไรเจ้าตัวร้าย แม่ของเจ้าฟ้องป้าหลายอย่างเชียว”องค์ราชินีทรงขู่

‘เจ้าตัวร้าย’ย่นจมูกดูน่ารักยิ่ง “ท่านแม่ชอบว่า หญิงยังไม่ได้ทำอะไรเลย”องค์หญิงน้อยฟ้องกลับ

“อย่าทรงเชื่อเพคะ เมื่อวานก็ขาเขยกกลับตำหนัก”คนเป็นแม่ฟ้องบ้าง

“นั่นก็เพราะ เจ้าไนลาตกใจที่ท่านแม่ร้องเสียงดังนะคะ”องค์หญิงน้อยแย้ง ที่ตนตกม้าขาเขยกเพราะมารดาต่างหากที่ทำเสียงดังจนม้าตื่นตกใจ จนสะบัดตนหลังจากหลังของมัน

“ก็ใครให้เจ้าแอบไปขี่ม้าล่ะ”มารดาว่า

ตอนนี้กลายเป็นแม่กับลูกเถียงกันเพื่อให้องค์ราชินีทรงตัดสิน… ว่าใครผิด ใครถูก

องค์ราชินีทรงแย้มสรวลอย่างอิ่มเอมพระทัย…คงมีแต่ที่นี่กระมังที่ทำให้พระองค์รู้สึกสบายพระทัยได้..แต่เมื่อทรงระลึกถึงพระราชกิจที่ทรงเสด็จมาที่ตำหนักนี้ ก็ต้องทอดถอนพระทัยอีกครั้ง

“เจ้าไปทำบาคลาวาให้ป้าลองชิมหน่อยสิ ฝีมือเจ้าพัฒนาขึ้นบ้างหรือเปล่า?”องค์ราชินีรับสั่ง เพื่อกันพระนัดดาออกจากวงสนทนากับพระขนิษฐา

“เพคะ รับรองว่าเสด็จป้าต้องติดพระทัยแน่ๆ”องค์หญิงน้อยรับรองฝีมือตนเอง ก่อนจะถอนสายบัวอย่างงดงาม และกลับเข้าตำหนักด้านในอย่างร่าเริง

องค์ราชินีถอนพระทัย ก่อนจะตรัสเบาๆกับพระขนิษฐา

“องค์ซีมา ตรัส อยากให้เราจัดพิธีเสกสมรส ระหว่างอัลลามกับซารีน”

“อะไรนะเพคะ!”ท่านหญิงมาริยาตกใจยิ่ง…ซารีนยังเด็กนัก…แม้จะถูกเลี้ยงดูเพื่อให้เพชรยอดมงกุฎ…แต่คงไม่มีพ่อแม่คนไหนยินดี…ที่จะให้ลูกจะไปเพชรประดับบนมงกุฎ..ชีคเสเพลหรอก

“แต่ซารีนยังเด็กเกินไป”ท่านหญิงแย้ง

“พี่รู้”องค์ราชินีถอดถอนพระทัย

“แต่ดูเหมือนว่าคณะรัฐมนตรีจะบีบให้องค์ซีมาเปลี่ยนรัชทายาท”

ท่านหญิงมาริยาแอบถอนใจ …ใช่ ตนเองก็เพิ่งปรึกษากับพระสวามีในเรื่องนี้…เรื่องที่ทั้งราชสำนักต่างต้องการให้มีการเปลี่ยนแปลง…และตนเองก็ยินดีมากกว่า…ถ้าลูกน้อยจะได้เป็นเพชรยอดมงกุฎของอซีซา.. มิใช่อัลลาม….แต่องค์ราชินีเล่าจักทรงทำฉันใด

“หม่อมฉันขอปรึกษาท่านพี่ก่อน”พระขนิษฐาต่อรอง ด้วยไม่อาจหักหาญน้ำพระทัยพระพี่นาง

“พี่เข้าใจ…นึกถึงซารีนให้มาก…อย่าให้หลานเหมือนพี่”ประโยคสุดท้ายแผ่วเบาคล้ายรำพึงกับพระองค์เอง

“พี่จะยื้อเรื่องเอาไว้ให้นานที่สุด..ตกลงกันได้แล้วค่อยบอกพี่”องค์ราชินีตรัส

ด้วยรู้ เกียรติศักดิ์

มิอาจเทียบ รักสมัครสมาน

ด้วยรู้ ใจที่ร้าวราน

มิอาจผสาน ด้วยฐานันดรใด

“พี่จะกลับก่อน ให้คนส่งบาคลาวาไปให้พี่ที่วังก็แล้วกัน”

องค์ราชินีรับสั่ง ก่อนจะเสด็จออกจากตำหนักโดยมีพระขนิษฐาตามส่งเสด็จ ด้วยความหนักใจ…จักทำฉันใดดี..ถ้าไม่ทำตามพระกระแสรับสั่ง ก็จะเป็นการขัดพระบรมราชโองการ…แต่ถ้ายอม…แล้วชีวิตลูกน้อยจักเป็นฉันใด

“องค์หญิงเพคะ องค์หญิง”เฮบานางกำนัลต้นห้องที่สนิทสนมดุจพี่น้องกระซิบเรียกอยู่ใกล้ๆ

“มีอะไรรึ? ทำไมต้องกระซิบด้วย”องค์หญิงซารีนลดสรุเสียงลงตาม เนื่องจากในห้องเครื่องมีคนครัวอยู่มากมายและอาจจะตะแคงหูรอคาบข่าวไปฟ้องมารดาอยู่ก็ได้

“องค์หญิงรามือสักครู่เถอะเพคะ หม่อมฉันมีข่าวใหญ่จะรายงาน”เฮบาลดเสียงให้เบาลงอีก จนเจ้าหญิงซารีนต้องตะแคงพระกรรณฟัง

“ออกไปข้างนอกเถอะเพคะ”นางกำนัลเร่ง

องค์หญิงพยักพระพักตร์ก่อนจะหันไปสั่งคนครัว “เจ้าช่วยดูต่อให้เราด้วย”

“มีอะไรลึกลับนักหนา เฮบา?”องค์หญิงตรัสถามหลังจากถูกอีกฝ่ายฉุดลากมาไกล จนไร้ผู้คน

“หม่อมฉันมีอะไรจะทูลเพคะ”เฮบาตอบพลางหันซ้ายหันขวาให้แน่ใจว่าปลอดคน

“มีอะไรก็ว่ามาสิ เราต้องไปดูบาคลาวาให้เสด็จป้านะ”องค์หญิงทรงเริ่มหงุดหงิดเมื่ออีกฝ่ายยังไม่ยอมบอกว่าฉุดตนมาทำไม

“ก็หม่อมฉันได้ยิน พระราชินีทรงรับสั่ง…”เฮบาหยุดกลืนน้ำลาย ด้วยรู้ดีว่า ไม่ควรจะ…แอบฟัง

“เรื่องอะไร?”เจ้าหญิงซารีนเริ่มพระทัยเสีย

“เรื่อง..จะให้องค์หญิงเสกสมรสกับชีคอัลลามเพคะ”เฮบาทำหน้าเหยเกแทนผู้เป็นนาย ด้วยรู้ดีว่าบุรุษที่เอ่ยถึงเป็นที่โจษจันแค่ไหนในดรูไรดาราน

“อะไรนะ!”เจ้าหญิงซารีนอุทานพระพักตร์ซีดเผือด…จะให้แต่งงานกับชีคอัลลามนี่นะ…เป็นตายยังไงก็ไม่แต่ง

“เจ้าได้ยินจริงรึ เฮบา?”เจ้าหญิงทรงคาดคั้นอย่างร้อนพระทัย

“แน่เพคะ หม่อมฉันถึงได้รีบมาทูลองค์หญิงให้ทรงทราบอย่างไรล่ะเพคะ”นางกำนัลรับรองแข็งขัน เรื่องการข่าวไม่มีใครเกินตนได้แน่

“เราจะไปหาท่านแม่”เจ้าหญิงซารีรับสั่ง

“ไม่ได้นะเพคะ”เฮบาห้ามเสียงหลง

“ทำไมจะไม่ได้..ท่านแม่จะยอมให้เราแต่งกับชีคเสเพลนั่นได้อย่างไร”องค์หญิงทรงกริ้ว

“แต่ถ้าองค์หญิงไปถามท่านหญิง หม่อมฉันจะต้องโดนทำโทษแน่ๆเพคะ”หน่วยข่าวว่าน้ำตาคลอ

เจ้าหญิงซารีชะงัก จริงสิ ถ้าไปถาม ท่านแม่ต้องรู้ว่าเฮบาแอบฟังแล้วเอามาฟ้องแน่..แล้วจะทำอย่างไรดี?

“เราจะทำอย่างไรกันดีเฮบา ..เราไม่อยากแต่งงานกับชีคอัลลาม”องค์หญิงทรงปรับทุกข์

“เพคะ”เฮบาตอบรับอย่างเข้าใจผู้เป็นนาย…

ผู้หญิงทั้งดรูไรดารานล้วนไม่อยากแต่งงานกับชีคอัลลามทั้งนั้น …ยกเว้นแต่พวกที่เห็นแก่ทรัพย์สินเงินทองจึงจะยอมพลีกายเพื่อแลกกับสมบัตินอกกายเหล่านั้น

“จริงสิ ถ้าเราหนีไปหาท่านยายที่อเล็กซานเดรียล่ะ”องค์หญิงตาเป็นประกายอย่างนึกได้

ท่านยายดูริยา มีพลานามัยไม่ค่อยแข็งแรง จึงหนีอากาศอันร้อนระอุไปซื้อบ้านพักตากอากาศที่เมืองอเล็กซานเดรีย ถ้าหนีไปพึ่งท่านยายเสด็จป้ากับท่านแม่ก็ไม่อาจทำอะไรได้.แม้แต่องค์ซีมายังต้องเกรงใจ..

เจ้าหญิงซารีนคิดอย่างหมายมาด…หนีไปตายเอาดาบหน้ายังดีกว่าจะต้องแต่งงานกับชีคเสเพลที่มีนางในฮาเล็มนับร้อย

“แต่เราจะหนีไปอย่างไรเพคะ?”

เฮบาถามอย่างกังวลใจ ด้วยความที่ชินกับการอยู่ในกรอบรั้วแคบๆของพระราชวัง แม้จะเคยออกไปข้างนอกบ้างก็ล้วนแต่มีองครักษ์ติดตามอย่างใกล้ชิด…แต่หนี..หมายถึงต้องไปผจญภัยกันเพียงลำพัง…แล้วผู้หญิงสองคนที่ไม่เคยอยู่นอกวังเลย..จะใช้ชีวิตกันอย่างไร

“ได้สิน่า…เราต้องวางแผนกันให้ดีก่อน”องค์หญิงคิดอย่างนึกสนุก…โลกในวังช่างแคบนัก อยากลองใช้ชีวิตนอกวังมานานแล้ว

“เอาฟาริคไปด้วยไหมเพคะ?”นางกำนัลถามถึงองครักษ์ที่คอยตามอารักขาไม่ห่าง

“ไม่ได้ เดี๋ยวฟาริคก็ไปฟ้องเสด็จพ่อหรอก”เจ้าหญิงพระพักตร์บึ้งด้วยรู้ดีองครักษ์รายนั้นจงรักภัคดีต่อชีคอามัลแค่ไหน

“เจ้าไปหาข่าวสิว่า วันสองวันนี้จะมีกองคาราวานจะออกจากดูรฮาลไปต่างเมืองไหม?”เจ้าหญิงทรงเริ่มแผนการ

“แล้วอย่างไรเพคะ?”นางกำนัลซักเพราะชักจะตื่นเต้นตาม

“เราจะปลอมตัวปะปนไปด้วย ถ้าออกจากดูรฮาลได้ เรามีทางจะไปอเล็กซานเดรียได้แน่”เจ้าหญิงแน่พระทัยทั้งๆที่ไม่เคยรู้เลยว่าโลกภายนอกนั้นโหดร้ายแค่ไหน

“เพคะ หม่อมฉันจะหาข่าวมาให้ละเอียดเลย”นางกำนัลรับคำ รีบออกไปปฏิบัติภารกิจของตนทันที..จากนี้ไปจะได้โบยบินออกไปสู่โลกกว้างสักที