ซีรีย์นิยายชุด:วายร้ายยอดรัก เรื่อง จารกรรม นำรัก ตอนที่ 10

ตอนที่ 10 เผชิญหน้ากับพี่ชายจอมหวง

คามินกลับมาถึงโรงแรมที่พักเขาก็เข้าไปติดต่อเพื่อขอจองวันพักเพิ่ม แต่เนื่องจากช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาลเบียร์ประจำปีของเมืองมิวนิคมีผู้คนแห่มาร่วมงานมากมายห้องพักจึงเต็มไปจนถึงถึงสัปดาห์หน้า ที่เขาได้ห้องพักในวันนี้แสดงว่าเลขาของเขาคงจะต่อโทรศัพท์จนมือเป็นระวิงเป็นแน่ เขากล่าวขอบคุณประชาสัมพันธ์สาวเบาๆ เมื่อเธอแนะนำให้เขาลองไปหาบ้านที่เขาเปิดเป็นโฮสต์ในช่วงนี้แทน  

เมื่อเข้าห้องพักเขาก็อาบน้ำแล้วเปิดโน๊ตบุ๊คเพื่อลองเสิร์ชหาที่พักใหม่ เนื่องจากเขาจะต้องอยู่ที่นี่อีกสักพัก จนกว่าจะจัดการกับปัญหาที่‘ตัวร้ายเดียงสา’นั่นก่อไว้ให้เสร็จเรียบร้อยก่อน ระหว่างที่กำลังเสิร์ชหาข้อมูลในโน๊ตบุ๊ค โทรศัพท์มือถือของเขาก็มีสัญญาณเตือนว่ามีข้อความเข้ามาในไลน์ แต่ก็เป็นข้อความปกติ ชายหนุ่มจึงละสายตาจากหน้าจอโน๊ตบุ๊คเพื่อเปิดดูข้อความที่ส่งเข้ามา แล้วเขาก็ต้องส่ายหน้า ‘ยัยตุ๊กแกน้อย’นั่นเอง

“พี่ทำงานเสร็จหรือยังคะ?”

“ยุ่งมากไหม?”

“กินอะไรหรือยัง?”

“จะนอนหรือยังคะ?”

คำถามที่ส่งมาเป็นชุดโดยไม่สนใจคำตอบ ก็บอกได้ว่าอีกฝ่ายนั้นว่างมาก ว่างจนสามารถส่งข้อความมาก็กวนคนอื่นได้ไม่หยุด

“พี่จะกลับเวียนนาเมื่อไหร่?”

“พี่อย่าลืมมารับฉันกลับไปด้วยนะ”

ข้อความยังส่งมาไม่หยุด คนที่นั่งอ่านโดยไม่ได้ตอบโต้ถึงกลับส่ายหน้า และเมื่ออ่านประโยคสุดท้ายจบเขาจึงพิมพ์ข้อความตอบกลับไป

“ลืม..แน่นอน”

“ใจร้าย!”

ข้อความตอบกลับ พร้อมส่งรูปการ์ตูนเหวี่ยงวีนตามมาด้วย ทำให้คนที่นั่งอ่านข้อความถึงกลับหัวเราะ แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครโทรฯมา

“ว่าไง”คนรับสายทำเสียงเนือย

“พี่ใจร้าย! จะทิ้งฉันกลับวีนคนเดียวจริงๆเหรอ?”ปลายสายถามเสียงกระเง้ากระงอด  ‘วีน’คือเวียนนาในภาษาเยอรมัน

“จะกลับไปด้วยทำไม? อยู่บ้านไม่ดีกว่าเรอะ?”ชายหนุ่มว่า

“ไม่อะ พี่จะกลับแล้วใช่ไหม ฉันจะให้รถไปส่งที่สนามบิน”คนที่ไม่ยอมให้ใครทิ้งไปง่ายๆบอก

“เฮ้ย! ยัง ไปสนามบินตอนนี้ก็กลับไปคนเดียวเลย”คนที่พยายามแกะตุ๊กแกน้อยออกจากตัวบอก

“ไม่กลับคนเดียวหรอก พี่ยังไม่กลับใช่ไหม แล้วตอนนี้พี่พักอยู่ที่ไหน?”คนที่ตามติดถาม

“โรงแรม”คามินตอบ พลางมองหาที่พักในโน๊ตบุ๊คต่อ

“โรงแรมอะไรคะ?”โรซาเลียถามต่อ

“ถามทำไม? อย่าบอกนะว่าจะมาหา”คนรู้ทันดักคอ ‘เป็นผู้หญิงอย่ารุกมากได้ไหม เล่นตัวให้ผู้ชายได้แสดงฝีมือบ้าง’

“ก็อยากไปหาอยู่หรอก แต่พี่ชายฉันกลับบ้านมาแล้วนี่สิ ไปไหนไม่ได้เลย”

คนที่มีพี่ชายจอมหวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่บอกตรงๆตามนิสัยตรงไปตรงมาแบบคนตะวันตก ทำให้คนตะวันออกถึงกลับส่ายหน้าน้อยๆ เขาไม่รังเกียจที่จะมีสัมพันธ์กับผู้หญิงไม่ว่าจะเชื้อชาติไหนตามวิสัยของผู้ชายทั่วไป แต่สำหรับผู้หญิงบางคน เขารู้ดีว่าไม่ควรยุ่งเกี่ยวด้วยถ้าไม่คิดจริงจัง และเขาก็รู้ว่า ‘ยัยตุ๊กแกน้อย’นั่นคือหนึ่งในผู้หญิงบางคนที่เขาไม่ควรยุ่งเกี่ยวถ้าไม่คิดจริงจัง

“พี่ยังไม่ได้บอกฉันเลย ว่าพักอยู่ที่โรงแรมไหน?”คนที่ยังไม่ได้คำตอบเซ้าซี้ต่อ

คนโดนเซ้าซี้จำใจบอกชื่อโรงแรมที่พักออกไป และบอกว่าเขาจะพักอยู่ที่นี่แค่คืนเดียว และกำลังหาที่พักใหม่อยู่

“แล้วพี่จะหาได้หรือ? ช่วงนี้มันเทศกาลเบียร์นะ”หญิงสาวถามอย่างเป็นห่วง

“ก็ว่าจะหาโฮสต์น่ะ”คนกำลังหาที่พักบอก

“เอาอย่างนี้สิ พี่มาพักที่คอนโดของฉันก็ได้”คนที่มีคอนโดหลายแห่งบอก

“คอนโด?”คนหาที่พักถาม มีบ้านแล้วยังมีคอนโดอีกหรือ?

“ใช่ ฉันมีคอนโดใกล้ๆกับมหา ‘ลัย ตอนนี้ไม่ได้ใช้แล้ว ตอนแรกว่าจะปล่อยให้นักศึกษาเช่า แต่ยังไม่ได้ติดประกาศ พี่มาพักได้ จะได้ไม่ต้องลำบากหาโฮสต์”อีกฝ่ายเสนออย่างมีน้ำใจ

คามินขมวดคิ้วครุ่นคิด อยู่คอนโดย่อมทำไรสะดวกกว่าอยู่โฮสต์ แต่ติดคนที่เป็นเจ้าของนี่สิ ถ้าเกิดยัยตุ๊กแกน้อยนั่นเข้ามาเกาะแกะไม่ปล่อย เขาจะทนได้นานแค่ไหนตบะถึงจะไม่แตกไปเสียก่อน เขายังไม่อยากโดนข้อหาพรากผู้เยาว์หรอกนะ

“งั้นพี่ขอเช่า”เขาเสนอ

“ไม่เอาอะ”แต่เจ้าของคอนโดไม่ยอมรับ

“งั้นพี่ไม่ไป จะหาโฮสต์พัก สบายใจกว่า”คนที่ถือไพ่เหนือกว่าบอก

“ก็ได้”เจ้าของห้องจำใจยอมตกลงในที่สุด

“พี่จะย้ายมาพักคืนนี้เลยไหม?”เจ้าของห้องถามอย่างกระตือรือร้น

“เฮ้ย! ไม่ เราไปจัดการเคลียร์ห้องของตัวเองให้เรียบร้อยก่อน”คนเช่าสั่ง

“เรียบร้อยแล้ว”เจ้าของห้องยืนยัน เพราะสั่งให้แม่บ้านไปจัดการตั้งแต่ตนเองย้ายออกแล้ว

“งั้นพรุ่งนี้ พี่จะไปดู”ชายหนุ่มบอก

“งั้นพรุ่งนี้ ฉันไปรับพี่ที่โรงแรมไปที่คอนโดนะ”

เจ้าของคอนโดเสนออย่างกระตือรือร้น จนคนฟังถึงกลับส่ายหน้า ‘ยัยเด็กบ้า ถ้าตบะแตกขึ้นมา จะมาโทษกันไม่ได้นะ’

“ก็ได้ แต่อย่ามาเช้านักนะ”คนรู้ทันรีบห้ามไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นอาจจะต้องตื่นรับแขกตั้งแต่หกโมงเช้าเลยก็ได้

“ได้ค่ะ สักแปดโมงกว่านะคะ”คนจะไปรับเสนอ เพราะจะต้องรอให้พี่ชายออกจากบ้านไปทำงานเช่นกัน ไม่อย่างนั้นขยับตัวไปไหนไม่ได้แน่

“อืม..ได้”คามินตอบรับ

จากนั้นทั้งคู่ก็คุยกันอยู่ครู่ใหญ่ เพราะคนที่โทรฯมางอแงไม่ยอมวางสาย จนคนที่รับโทรศัพท์ต้องขู่ว่าจะบล็อคเบอร์โทรฯนั่นแหละอีกฝ่ายถึงได้ยอมเลิกงอแง

แปดนาฬิกาสิบห้านาที โรซาเลียก็เข้ามานั่งรอคามินที่ลอบบี้ในโรงแรมที่เขาพักพร้อมกับโทรศัพท์ไปบอกเขาว่าเธอมาถึงแล้ว แค่ห้านาทีชายหนุ่มก็เดินออกจากลิฟท์มาและเช็คเอาท์จากนั้นก็เดินเข้าไปหาคนที่สั่งอาหารรอตามทำสั่งของเขา และเมื่อทั้งคู่รับประทานอาหารเช้าเสร็จ โรซาเลียก็สั่งให้รถไปส่งยังคอนโดที่เธอเคยพักระหว่างเรียนในมหาวิทยาลัย ซึ่งห่างจากโรงแรมนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมง

“พี่เคยมาเที่ยวเทศกาลเบียร์ไหมคะ?”

หญิงสาวถามขึ้นระหว่างที่นั่งรถผ่านถนนที่มีการจัดงานเทศกาล

“เคยมา แต่สองสามปีนี่ไม่ได้มาเพราะงานยุ่ง”

คามินบอก เขาก็เหมือนผู้ชายทั่วๆไปที่ชอบเที่ยวงานรื่นเริงแบบนี้ แต่ช่วงนี้ทีเคกรุ๊ปเทคโอเวอร์บริษัทใหญ่ๆมาหลายบริษัททำให้ทุกคนต่างงานยุ่งจนไม่มีเวลาเที่ยวเตร็ดเตร่เหมือนช่วงวัยรุ่น นอกจากนั้นตัววายร้ายยังขยันก่อเรื่องจนต้องหัวหมุนไปตามๆกัน แล้วจะมีอารมณ์ไปเที่ยวเล่นได้ที่ไหน

“ปีนี้เขาจัดงานใหญ่กว่าทุกปี พี่มามิวนิคทั้งทีน่าจะไปเดินดูงานสักวันนะคะ ฉันจะไปด้วย”คนที่ชอบตามติดเสนอ

คนที่โดนเกาะติดส่ายหน้า “จะใช้พี่บังหน้า ความจริงแล้วตัวเองอยากจะไปเที่ยวว่างั้นเถอะ”คนรู้ทันขัดคอ

คนที่โดนขัดคอมองค้อน ก่อนจะยิ้มประจบอ้อนๆ “ก็ฉันไม่ค่อยได้ไปเที่ยวนี่คะ พี่โลอีไม่ยอมให้ไปไหนเลย ถ้าจะไปก็ต้องมีบอดีการ์ดตามเป็นโขยง พี่คิดดูสิว่ามันจะไปสนุกตรงไหน ทำอะไรก็โดนห้าม”คนที่ถูกตามประกบแจทำหน้ามุ่ยอย่างขัดใจ

คามินส่ายหน้า ‘นกน้อยในกรงทอง’ “ช่วงนี้พี่ยุ่งมาก ให้พี่เคลียร์งานเสร็จก่อนค่อยว่ากัน”

“มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?”คนว่างงานเสนอตัว

แต่คนงานยุ่งส่ายหน้าทันที ‘ช่วยให้ยุ่งกว่าเดิมนะสิ’

แล้วทั้งคู่ก็มาถึงคอนโดมีเนียมหรูใกล้ๆมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแห่งมิวนิก โรซาเลียเดินนำไปยังห้องพักของตนเองที่กว้างขวางพอสมควร และคงจะเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดในคอนโดแห่งนี้แน่ ในห้องแบ่งเป็นห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ และห้องครัวเล็กๆ

“พี่ชอบไหมคะ?”เจ้าของห้องถามคนเช่า

“อืม…แล้วเราคิดค่าเช่าเท่าไหร่ล่ะ?”คนเช่าถามเพราะยังไม่ได้ตกลงเรื่องราคากันเลย

“ความจริงแค่พาฉันไปเที่ยวก็พอแล้วล่ะ”

เจ้าของห้องบอกพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาหนานุ่มอย่างคุ้นเคย คนเช่าส่ายหน้ากับข้อเสนอ ‘มีหวังโดนรบเร้าให้พาเที่ยวไม่หยุดแน่’

“พี่ยุ่ง ไม่ว่างขนาดนั้นหรอก”คนงานยุ่งบอกปัด ขืนตามใจมากจะได้เหลิง

คนโดนขัดใจทำหน้ามุ่ย ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง“แล้วพี่จะพักอยู่ที่นี่อีกกี่วันคะ?”

“ไม่แน่ใจ คงจนกว่างานจะเรียบร้อย ทำไม พอไม่พาเที่ยวแล้วจะหาคนมาเช่าใหม่หรือไง?”คามินแกล้งถามคนที่นั่งหน้ามุ่ยเพราะไม่มีใครพาไปเที่ยว

หญิงสาวมองค้อน ก่อนจะลุกขึ้นไปเกาะแขนแล้วซบไหล่เขาอย่างคุ้นเคย พลางยิ้มอ้อน

“ไม่ใช่เสียหน่อย ให้ฉันมาช่วยพี่ทำงานที่นี่นะ นะคะ”ตุ๊กแกน้อยเริ่มปฏิบัติการเกาะติดแน่น

คนที่โดนเกาะติดถึงกับส่ายหน้า ในห้องหับมิดชิดแถมยังโดนรุกเร้าแบบนี้ แล้วเขาจะบำเพ็ญตบะไปได้นานแค่ไหนกัน

“เราอายุเท่าไหร่แล้ว? ทำไมชอบทำตัวเป็นเด็กๆ”ชายหนุ่มว่า

“ฉันอายุยี่สิบปีแล้วนะ”

คนถูกว่าทำตัวเป็นเด็กหน้างอ ถึงแม้จะไม่ครบยี่สิบปีบริบูรณ์ก็แค่อีกไม่กี่วันเท่านั้น แล้วทำไมเขาชอบว่าเธอเป็นเด็กอยู่เรื่อย

คนที่กลัวโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ถึงกับแอบถอนหายใจ ‘ยี่สิบปี อย่างน้อยก็บรรลุนิติภาวะแล้วล่ะวะ’

“พี่จะเอากระเป๋าไปเก็บ แล้วจะทำงาน”

ชายหนุ่มบอก เลี่ยงที่จะตอบรับข้อเสนอก่อนหน้านี้ แต่ถึงเขาจะไม่อนุญาต อีกฝ่ายก็คงจะไม่ฟังหรอก เพราะนางมารน้อยเคยฟังใครเสียที่ไหนกัน

“เดี๋ยวฉันจัดการให้ พี่ไปทำงานเถอะค่ะ”

หญิงสาวขันอาสา พลางลากกระเป๋าของเขาเข้าไปในห้องนอน คนมองตามได้แต่ส่ายหน้า ก่อนจะเปิดกระเป๋าหยิบโน๊ตบุ๊คเดินไปวางบนโต๊ะอ่านหนังสือตัวเล็กที่อยู่ติดหน้าต่าง เขารูดม่านเปิดออกเพื่อมองวิวของเมืองมิวนิคในมุมสูง ชายหนุ่มยืนมองเหม่ออยู่ครู่หนึ่งก็เดินกลับมาเปิดโน๊ตบุ๊คเริ่มทำงานที่ได้รับมอบหมายเพื่อให้งานประสานกับงานคนอื่นที่ได้รับไปเช่นกัน

ลีโอนาร์ดโมโหแทบจะพ่นไฟได้เมื่อได้รับรายงานว่าน้องสาวพาผู้ชายไปที่คอนโดที่เคยพักในช่วงเรียนมหาวิทยาลัย เขาขับรถออกจากออฟฟิศไปอย่างรวดเร็วในหัวมีแต่ภาพที่เลวร้าย น้องสาวที่แสนไร้เดียงสาของเขาคงจะโดนไอ้ผู้ชายเลวๆคนนั้นล่อลวงแน่ๆ ถึงได้พามันไปที่คอนโด แล้วป่านนี้…เขาไม่อยากจะคิดต่อว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ในห้องกันเพียงลำพังมันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ…คอยดูนะเขาจะตั้นหน้ามันให้หมอไม่รับทำศัลยกรรมเลยคอยดูสิ

เมื่อมาถึงคอนโดจุดหมายสิงโตร้ายก็ตรงรี่ไปยังห้องของน้องสาวทันที เขามีกุญแจสำรองในมือ เพราะต้องคอยมาสอดส่องควบคุมน้องสาวอยู่ไม่ได้ขาด และพนักงานรักษาความปลอดภัยของคอนโดก็รู้จักเขาดี เมื่อถึงห้องพักเขาก็ใช้กุญแจสำรองไขเข้าไปเพราะกะจะจับให้ได้คาหนังคาเขา แล้วจะสำเร็จโทษไอ้ผู้ชายคนนั้น เขากะจะขย้ำมันให้เละจนต้องเรียกรถฉุกเฉินของโรงพยาบาลมารับเลยทีเดียว และเมื่อเข้าห้องได้เขาก็ต้องชะงักกับภาพที่เห็น…

คนที่อยู่ในห้องต่างหันมามองผู้บุกรุกพร้อมกัน

“พี่ลีโอ!”

โรซาเลียอุทานเสียงดัง เด้งตัวที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่นลุกขึ้นยืนทันใด พร้อมกับเบิกตาโตมองพี่ชายอย่างตกใจ เพราะไม่คาดคิดว่าเขาจะมาที่นี่ในเวลานี้ได้

คามินหรี่ตาลงเมื่อมองผู้มาใหม่ชัดๆ‘ลีโอนาร์ด’ ‘จุดไต้ตำตอ’จริงๆ แถมยังเป็น ‘ตอปิโด’อีกด้วย เขาลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานข้างหน้าต่างที่อยู่ห่างจากหญิงสาวที่ยืนเผชิญหน้ากับคนมาใหม่พอสมควร ก่อนจะเดินเข้ามาเผชิญหน้ากับคนที่ก้าวเข้ามาอย่างคุกคาม

หลังจากที่นิ่งงันกับภาพที่ต่างจากจินตนาการไปมากโข ลีโอนาร์ดก็ปรับสติได้อย่างรวดเร็ว เขาหรี่ตามองผู้ชายที่เดินเข้ามาหาเขาด้วยมาดสุขุมแล้วรีบประเมินอีกฝ่ายทันที

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เหมือนคนยุโรปแต่หน้าตาผสมระหว่างยุโรปกับเอเชีย จัดว่าหน้าตาดี บวกกับท่าทีสงบนิ่งดุจขุนเขาใหญ่ไม่หวั่นไหวต่อทุกสิ่งยิ่งดูมีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม แล้วน้องสาวที่อ่อนต่อโลกของเขาจะไม่หลงเสน่ห์ของมันได้อย่างไร

“โรสพาไอ้หมอนี่มาที่ห้องได้ยังไง?”พี่ชายหันไปคำรามใส่น้องสาวที่ยืนหน้าซีดอยู่ไม่ห่าง

“ผมเช่าห้องของเธอครับ”

คามินออกรับแทนเมื่อเห็นสาวน้อยยังตกใจไม่หายกับการปรากฏตัวกะทันหันของพี่ชาย

“เช่าห้อง?”ลีโอนาร์ดถามเสียงสูง

“ใช่ค่ะใช่ พี่คามินเช่าห้องพัก ฉันก็เลยพาพี่เขามาดูห้อง”โรซาเลียได้สติรีบบอกพี่ชาย

“เธอปล่อยห้องให้เช่าตั้งแต่เมื่อไหร่?”พี่ชายคาดคั้น แถมยังต้องพามันมาห้องด้วยตนเองอีก

“ก็พี่บอกเองว่า ปล่อยห้องว่างไว้ก็ไร้ประโยชน์ ปล่อยให้เช่าดีกว่าไม่ใช่หรือไง?”น้องสาวเริ่มเถียงออก

พี่ชายหรี่ตาลง ก็ตอนที่เขาบอกเจ้าของห้องยังค้านหัวชนฝาอยู่ไม่ใช่หรือไงว่าไม่ชอบให้ใครมาอยู่ห้องพักของตน แต่ทำไมวันนี้ถึงเปลี่ยนใจเร็วนัก

“ปล่อยเช่าราคาเท่าไหร่?”พี่ชายถามอย่างจับผิด

“ห้าร้อยยูโรต่อคืน”

คนเช่ากำหนดราคาค่าเช่าเอง เพราะยังไม่ได้ตกลงกับเจ้าของห้องพักเลย เขาก็เลยบอกราคาเช่าเท่ากับห้องพักหรูในโรงแรมดังไว้ก่อน

ลีโอนาร์ดหรี่ตามองคนเช่าที่บอกราคาห้องอย่างง่ายๆ ‘ห้าร้อยยูโรต่อคืน’ จะว่าแพงไปก็ไม่ใช่เพราะช่วงเทศกาลเบียร์อย่างนี้ราคานี้ก็แค่ราคาห้องพักขนาดกลางค่อนข้างดีเท่านั้นแหละ คนที่มีอคติคิด

“แล้วคุณจะพักอยู่กี่วัน?”ลีโอนาร์ดหันไปถามคนเช่าห้องเป็นประโยคแรก

“หนึ่งอาทิตย์”

คามินตอบ ตอนน้องสาวถามเขายังกำหนดวันไม่ได้ แต่เขาไม่สามารถตอบพี่ชายของเจ้าหล่อนเช่นนั้นได้ ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายคงจะสงสัยในเจตนาของเขาแน่

“แล้วจ่ายค่าเช่าหรือยัง?”

ลีโอนาร์ดถามเพื่อหาช่องโหว่ไล่ชายหนุ่มออกจากห้องพักของน้องสาวตน แต่น้องสาวรู้ทัน

“จ่ายแล้วค่ะ”โรซาเลียรีบตอบ

“ตั้งแต่เมื่อไหร่?”พี่ชายถามอย่างจับผิด เมื่อน้องสาวร้อนรนรีบตอบแทนอีกฝ่าย

“ตอนอยู่เวียนนา พี่เขาจะมามิวนิค แล้วไม่มีที่พักฉันก็เลยบอกพี่เขาว่าฉันมีคอนโด ฉันจึงมามิวนิคกับพี่เขาไงคะ”น้องสาวปดอย่างแนบเนียน

“มาตั้งแต่เมื่อคืนไม่ใช่หรือ? ทำไมเพิ่งจะมาพักวันนี้ล่ะ?”พี่ชายตั้งข้อสังเกต

“เมื่อวานผมไปพักกับเพื่อนที่ชานเมือง”คามินช่วยตอบ เมื่อเห็นสาวน้อยนิ่งอึ้งหาคำตอบไม่ได้

“แล้วทำไมไม่พักกับเพื่อนเลยล่ะ” ‘มาเช่าห้องน้องสาวของเขาทำไม’ คนหวงน้องถามต่อในใจ

“ไม่สะดวกครับ”

คามินตอบ พร้อมกับแอบยิ้มในใจ เพราะมีพี่ชายจอมหวงแบบนี้นี่เองถึงไม่ได้ไปไหน แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้กันยัยตุ๊กแกน้อยออกห่างๆเขาบ้าง คนนะไม่ใช่รูปปั้นที่จะนิ่งไม่ไหวติงเมื่อมีสิ่งมายั่วยุ

ลีโดนาร์ดหรี่ตาลงเมื่อหาเหตุตั้นหน้าอีกฝ่ายไม่ได้ เพราะมันยังไม่ได้แตะต้องน้องสาวของเขา จะหาเหตุไล่ออกจากคอนโดก็ไม่ได้เพราะอีกฝ่ายจ่ายค่าเช่าไปแล้ว โว๊ย…แล้วเขาจะต้องทำยังไงวะ ถึงจะกันน้องสาวออกห่างจากมันได้  แค่ดูก็รู้ว่าฝ่ายที่ตามติดคือน้องสาวของตัวเองไม่ใช่ฝ่ายชาย

“เมื่อมาส่งเสร็จก็กลับบ้านได้แล้ว จะอยู่ที่นี่ต่อทำไม?”พี่ชายหันไปบอกน้องสาว

“แต่…”

คนถูกไล่กลับบ้านพยายามหาข้ออ้าง พลางมองหน้าคนเช่าห้องตาละห้อยให้ช่วยเหลือ แต่อีกฝ่ายกลับยักไหล่แถมอมยิ้มเมื่อเห็นเธอถูกคุมตัวกลับ ทำให้คนที่ถูกคุมตัวกลับกระทืบเท้าอย่างขัดใจก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายไหล่อย่างกระฟัดกระเฟียด

“กุญแจห้องด้วย”

คนเช่าห้องทวง เพราะอีกฝ่ายแกล้งลืมส่งกุญแจห้องให้เขา  เจ้าของห้องค้นกระเป๋าก่อนจะโยนกุญแจให้คนทวง แล้วเดินกระแทกเท้าออกจากห้องไปก่อนอย่างหงุดหงิด ปล่อยให้ชายหนุ่มสองคนเผชิญหน้ากันอยู่ในห้องตามลำพัง

“อย่ามายุ่งกับน้องสาวของฉัน”ลีโอนาร์ดข่มขู่เสียงเย็น

คนถูกขู่ยักไหล่ไม่สะทกสะท้าน เขาไม่มีเวลา‘ยุ่ง’กับใครหรอกตอนนี้ เพราะงานของเขาเองก็ยุ่งมากพออยู่แล้ว แต่ถ้าคนที่มา‘ยุ่ง’ไม่ใช่เขาล่ะ

ลีโอนาร์ดเห็นท่าทีมั่นใจของอีกฝ่ายก็โมโหควันออกหู มันคงมั่นใจว่ายังไงน้องสาวของเขาก็ต้องมายุ่งกับมันแน่…ฮึ…คิดว่าเขาจะคุมน้องสาวคนเดียวไม่อยู่หรือไง รู้จักเขาน้อยไปแล้ว

คนหวงน้องสาวหมุนตัวออกจากห้องพักไปด้วยอารมณ์โกรธกรุ่น เขาจะต้องคิดหาวิธีควบคุมน้องสาวให้ดี ไม่มีทางปล่อยน้องสาวมายุ่งเกี่ยวกับไอ้ผู้ชายยโสโอหังอย่างนี้แน่