ทันทีที่ขบวนรถของชีคนาซเลี้ยวเข้าประตูคฤหาสน์ของชีคอัลลาม บอดีการ์ดทุกคนก็ถูกกันให้รออยู่ที่ด้านนอก
ยกเว้นชีคนาซ นาซีม และอาทิตยา แต่ต้องปลดอาวุธและถูกตรวจค้นอย่างละเอียด ชีคนาซ
และนาซีมยินยอมแต่โดยดี..มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ยอม
“ผมเป็นแขกนะ ทำไมต้องมาจับโน่นค้นนี่ด้วย”คนตัวเล็กโวยวาย ไม่ยอมให้คนของชีคอัลลามตรวจค้น
“มันเป็นกฎ”ชีคนาซ
เป็นล่ามแปลคำพูดของยามรักษาการณ์
“ทำไม...แค่เด็กคนเดียวก็กลัวรึ บอดีการ์ดของชีคอัลลามไร้ฝีมือขนาดนั้นเชียวรึ?”ไอ้ตัวร้ายยังคงไม่ยอม มันจงใจยิ้มเยาะใส่กล้องวงจรปิดที่ซ่อนอยู่มุมกำแพง
เพื่อให้คนที่อยู่ในคฤหาสน์ได้เห็น
ชีคอัลลามตาวาววับขึ้นอย่างพอใจ...เขาชอบนักล่ะไอ้พวกอวดดีแบบนี้...เขานึกภาพเวลามันอ้อนวอนขอชีวิตแล้วเลือดในกายก็สูบฉีดอย่างรุนแรงจนแทบทนรอความตื่นเต้นนั้นไม่ไหว
“ปล่อยมันเข้ามา” แค่ไอ้เด็กเมื่อวานซืน..มันจะฤทธิ์เดชขนาดไหนกันเชียว
ชีคนาซกำหมัดแน่น.......ไอ้ตัวร้ายมันเล่นแรงไปแล้ว...จะเข้าถ้ำเสือแล้วยังไปแหย่ให้มันโกรธอีก..มีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละที่กล้าทำแบบนี้
แต่ก่อนที่เขาจะทำอะไรเพื่อหยุดมัน
ยามรักษาการณ์หน้าประตูก็ยอมเปิดทางให้เข้าไปโดยไม่ตรวจค้นอีก
แต่ชีคนาซรู้ดีว่ามีเครื่องสแกนอาวุธติดตั้งอยู่ทั่วทั้งคฤหาสน์
อาทิตยายิ้มเยาะเครื่องสแกนอาวุธตรงประตูทางเข้า‘ฮึ
ต่อให้มีเครื่องสแกนเป็นร้อยก็ไม่มีทางตรวจจับอาวุธของฉันได้หรอก’
ชีคอัลลามพาร่างอันอ้วนฉุออกมาต้อนรับที่ห้องโถงกลางคฤหาสน์ที่ตกแต่งไว้อย่างงดงาม
แขกตัวเล็กมองทุกสิ่งรอบๆตัวอย่างสนใจ ยิ่ง
“เป็นไง คฤหาสน์ของข้างดงาม ถูกใจเจ้าไหม?”ชีคอัลลามถามคนตัวเล็กอย่างอ่อนหวาน
“ใช่ งดงามมาก
แต่ท่านสัญญาว่าจะพาผมชมให้ทั่วไม่ใช่รึ”แขกทวงสัญญาทันทีอย่างคนใจร้อน
ชีคอัลลามหัวเราะก้องอย่างเบิกบาน “ไปสิ ข้าจะพาเจ้าไปดูให้ทั่วเลย” ชีคอัลลามหมุนตัวเดินนำโดยมีคนตัวเล็กเดินตามอย่างกระตือรือร้น
ชีคนาซกำหมัดแน่นอย่างโกรธจัดที่ตนกลายเป็นคนถูกลืม
“โอ๊ะ น้องข้า
เจ้าก็ยังไม่เคยเดินชมคฤหาสน์ของข้าไม่ใช่รึ มาด้วยกันสิ”ชีคอัลลามหันกลับมาชวนพร้อมรอยยิ้มเยาะ
นั่นยิ่งทำให้ชีคนาซโกรธยิ่งขึ้น แต่ที่ทำให้เขาโกรธมากกว่าคือคนตัวเล็กที่ดูเหมือนจะสนใจกับความร่ำรวยของชีคอัลลามจนลืมเขานั่นเอง
อาทิตยากวาดตามองทุกอย่าง เก็บทุกรายละเอียด
แว่นตานี้ไม่ใช่อาวุธจึงไม่มีปฏิกิริยากับเครื่องตรวจจับอาวุธทุกชนิด
แต่มันเป็นเครื่องเอ็กซเรย์ขนาดจิ๋วที่สามารถทะลุทะลวงผ่านทุกสิ่ง..นอกจากนั้นมันยังมีประสิทธิภาพมากมายอย่างที่ใครก็คาดไม่ถึง
ชีคอัลลามพาแขกคนสำคัญเดินชมคฤหาสน์อย่างเบิกบานใจ
เพราะคนตัวเล็กคอยซักถามพร้อมป้อยอเป็นระยะ ส่วนคนที่อารมณ์เดือดจวนเจียนระเบิด
กลับเป็นคนที่เดินตามหลังมาอย่างเงียบงันตั้งแต่ต้น
ชีคนาซ พยายามอย่างยิ่งที่จะข่มอารมณ์เดือดพล่านในอก
ไม่ให้มันปะทุออกมาภายนอก
ยิ่งมองคนตัวเล็กแสดงความสนอกสนใจกับเรื่องที่ชีคอัลลามสรรหามาคุยโม้โอ้อวดเท่าไร
ความอดทนของเขายิ่งลดน้อยลงเท่านั้น จนเขาต้องมองเมินภาพบาดตานั้นไปทางอื่น
“ท่านชีคครับ อาหารพร้อมแล้ว”บอดีการ์ดเดินเข้าไปกระซิบบอกชีคอัลลามเบาๆ
“ข้าว่าพอแค่นี้ก่อนดีกว่า ตอนนี้อาหารพร้อมแล้ว”ชีคอัลลามกล่าวเสียงดัง เพื่อยุติขบวนทัวร์
คนตัวเล็กหน้ามุ่ย “ยังไม่ทั่วเลย”
“ฮ่าๆ ใจเย็นๆ
รับรองว่าเจ้าจะได้อยู่ชมทั่วคฤหาสน์ข้าแน่”ชีคอัลลามบอกด้วยประกายตาวาววับ
ชีคนาซหรี่ตาลง..แสดงว่าชีคอัลลามคงไม่ปล่อยไอ้ตัวเล็กกลับออกไปแน่
เขาหันกลับไปสบตากับนาซีมอย่างรู้กัน...แล้วไอ้ตัวร้ายจะรู้ชะตากรรมของตัวเองไหมนะ
อาทิตยาหรุบตาลง
เพื่อกลบเกลื่อนอาการเดือดพล่านในอกเอาไว้ไม่ให้ใครเห็น ภาพผู้หญิงที่ถูกล่ามโซ่ขึงไว้กับไม้กางเขน
ราวกับเหยื่อบูชายัญ ทำให้เลือดในกายเดือดพล่าน จนอยากจะกระโจนเข้าไป ‘ปลิดชีพ’ชีคอัลลามในทันใด...แต่เมื่อมองเห็นชีคนาซ
เธอก็ได้สติ ... เธอต้องอดทนรอให้คนของเธอเตรียมการให้เรียบร้อยเสียก่อน .. เธอจะทำให้คนอื่นมาเดือดร้อนด้วยไม่ได้
‘รอก่อนนะปาริฉัตต์ พี่จะไปช่วยเธอให้เร็วที่สุด’
เธอกระซิบบอกในใจ ก่อนจะหมุนนาฬิกาข้อมือส่งสัญญาณให้หน่วยจู่โจมเคลื่อนไหว
เพราะตลอดเวลาที่เธอเดินชมคฤหาสน์นั้นได้แอบโปรยยาไว้ทั่วแล้ว ยาที่ไร้สีไร้กลิ่น
คนที่ได้สูดดมเข้าไปจะไม่แสดงอาการทันที แต่ต้องรอเวลาสักระยะหนึ่ง และเมื่อเวลานั้นมาถึงต่อให้มีบอดีการ์ดอารักขามากกว่านี้อีกสักเท่าตัวก็ไร้ประโยชน์
ชีคอัลลามพาแขกทั้งหมดไปที่ห้องอาหาร
ที่ตกแต่งไว้อย่างงดงามอลังการ ยิ่งกว่าพระราชวังใดๆที่ ‘แขกตัวเล็ก’แสดงอาการตื่นเต้น
จนทำให้เส้นเลือดที่ขมับของชีคนาซ ปูดขึ้นด้วยความโกรธ ตอนอยู่กับเขา
มันไม่เคยมีทีท่าว่าจะสนใจอะไรเลย แต่พออยู่กับชีคอัลลาม
ท่าทีของมันกลับกระตือรือร้นเป็นอย่างยิ่ง คำก็ท่านรัชทายาท สองคำก็ท่านรัชทายาท …หรือว่าตำแหน่ง ‘รัชทายาท’มีความสำคัญกับมันมาก
มากกว่าเขาที่เป็นแค่ชีคธรรมดา แล้วถ้าเขาอยู่ในตำแหน่งนั้น มันจะให้ความสำคัญกับเขาอย่างนี้ไหมนะ
ชีคนาซคิดอย่างหงุดหงิด
นาซีม มองท่าทีกระตือรือร้นของคนตัวเล็ก
ก่อนจะก้มหน้าลงเพื่อใช้ความคิด เจ้านายเขากำลังโมโหกับท่าทีของ ‘แขกพิเศษ’ จนอาจจะไม่ได้ฟังคำพูดของคนตัวเล็กที่พยายามป้อยอจนชีคอัลลามหลุดปากคลายความลับออกมา
มันฉลาดพอที่จะไม่ถามต่อเนื่องจนคนตอบรู้สึกตัว แต่ข้อมูลที่นาซีมได้รับ
ตั้งแต่เข้ามาในคฤหาสน์จนถึงขณะนี้ ก็มากพอสมควร
และบางเรื่องก็มากกว่าที่หน่วยข่าวแจ้งมาด้วยซ้ำ แต่ที่นาซีมไม่แน่ใจ คือ
เจ้าตัวเล็กมันตั้งใจ หรือแค่เรื่องบังเอิญ ?
“อา..อิ่มจัง...อาหารมื้อนี้ช่างวิเศษยิ่งนัก”
คนตัวเล็กบอก พลางทำตาปรือ ราวกับแมวขี้เซาที่พออิ่มแปร้
แล้วก็ต้องหาที่ซุกหัวนอน
ชีคอัลลามตาวาววับ พอใจกับอาการของคนตัวเล็กยิ่งนัก “หนังท้องตึง หนังตาก็หย่อนสินะ”
ชีคอัลลามหัวเราะ หึๆ อย่างเจ้าเล่ห์
ก็อาหารทุกจานล้วนแต่มียานอนหลับผสมเอาไว้ ไอ้ตัวเล็กมันคงไม่คิดสินะว่าตัวมันเองจะกลายมาเป็นอาหารอันโอชะของเขา
ชีคนาซ ขนลุกเกรียวเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของชีคอัลลาม
สัญชาตญาณบอกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นแล้ว เมื่อสบตากับนาซีม
อีกฝ่ายก็ส่งสัญญาณ ว่าในอาหารมีอะไรผิดปกติ...แต่ที่ชีคนาซกับนาซีมไม่มีอาการเพราะทั้งคู่กินยาป้องกันเอาไว้ก่อน
....ยิ่งเห็นคนตัวเล็กทำตาปรือ เขาก็ยิ่งร้อนรน เขาน่าจะให้มันกินยาด้วย
แต่ตอนนี้จะต้องรีบคิดหาทางช่วย ‘มัน’ให้หนีออกไปจากนี่ให้เร็วที่สุด
“ดูท่าเจ้าจะง่วงมาก ให้ข้าพาไปนอนไหม?” ชีคอัลลามลุกขึ้น หมายจะเข้าไปประคองคนตัวเล็กที่กำลังสัปหงกอยู่เก้าอี้ข้างๆ
อย่างหวังดีประสงค์ร้าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น