ตอนที่ 17 พายุร้าย กำลังจะมา
“เราจะไปยุโรป”เสียงใสเอ่ยขึ้นหลังจากที่สั่ง สั่ง สั่ง
และสั่งงานเสร็จ
“อะไรนะครับ!”กันต์อุทานหลังจากที่จด จด จด และจดคำสั่งเสร็จเช่นกัน
แต่เมื่อเห็นคนสั่งขมวดคิ้วดุ เขาจึงต้องเปลี่ยนคำถามใหม่
“ไปทำไมครับ?”
“ไปดูว่า ไอ้พวกที่อยู่ที่ยุโรปว่ามันกินรำแทนข้าวหรือยังไง
ทำไมงานที่สั่งไปถึงไม่มีอะไรคืบหน้าบ้างเลย”คนพูดตาเป็นประกายวาววับ
ทุกคนที่อยู่ในห้องประชุมต่าง ‘หนาวแทน’พวกที่อยู่ที่ยุโรป แต่ก็ทำได้แค่เพียงสวดมนต์แผ่เมตตาให้ในใจเท่านั้น…สัพเพสัตตา..สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์….สุขีอัตตานัง ปะริหะรันตุ…
รักษาตัวรักษาตนให้พ้นจากทุกข์ ‘ภัย’
ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นเถิด