ขบวนรถของชีคนาซแล่นผ่านประตูเมืองดาเรนเมื่อพระอาทิตย์อัสดง
ถนนสายหลักขวักไขว่ไปด้วยผู้คนที่ออกมาจับจ่ายซื้อของ
คนตัวเล็กกวาดตามองเก็บรายละเอียดต่างๆเพื่อดูทางหนีทีไล่
เมืองดาเรนไม่ใช่เมืองใหญ่แต่ก็เป็นขุมทรัพย์อันมหาศาล
โรงกลั่นน้ำมันที่เห็นอยู่ไกลๆ หลายโรงนั่นคือข้อยืนยันอย่างดี
เมืองนี้ถึงแม้จะเป็นเมืองกลางทะเลทรายแต่ก็ยังมีความเขียวชอุ่มของต้นปาล์มและอินทผลัมที่ปลูกเรียงรายทั้งสองข้างทาง
เพราะอยู่ไม่ห่างจากโอเอซิส จึงมีการวางท่อน้ำจากโอเอซีสมาใช้ที่นี่
ผู้คนส่วนใหญ่ที่เดินผ่านไปมาเป็นชาวพื้นเมือง
ทำงานในโรงกลั่นน้ำมัน ส่วนชาวต่างชาติที่เห็นก็เป็นนักท่องเที่ยวชาวยุโรป
ซึ่งมีไม่มากนัก เพราะเมืองนี้ไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว
“เจ้าอยากมาเที่ยวตลาดเย็นนี้เลยไหม?”ชีคนาซถามเมื่อเห็นมันชะเง้อชะแง้มองสองข้างทางตาไม่กระพริบ
“ครับ”อยากจะสำรวจทางหนีที่ไล่ด้วยตัวเอง
บางทีอาจจะเจอพวกหน่วยข่าวที่แฝงตัวอยู่ก่อนก็ได้
“แต่…”คนพูดทำหน้าหงุดหงิด
“ทำไม?”ชีคนาซถาม
“แต่ผมอยากได้ชุดแบบนั้น ไม่อยากเป็นตัวประหลาดให้คนมอง” คนที่ไม่ชอบเป็นจุดสนใจตอบอย่างหงุดหงิด
ใส่สูทผูกไท เดินผ่านตลาดท่ามกลางคนใส่ชุดพื้นเมืองคงสะดุดตาไม่น้อย
“ได้ ข้าจะให้คนเตรียมชุดอาหรับให้เจ้า”ชีคนาซบอกเอาใจ เขาก็อยากเห็นมันในชุดอาหรับเช่นกัน
มันคงจะดูดีไม่น้อยเลยทีเดียว
“ขอบคุณ”คนได้ชุดใหม่ยิ้มพอใจ
รถแล่นเข้าสู่คฤหาสน์ของบาฮจาที่อยู่นอกเมืองใกล้ๆกับโรงกลั่นน้ำมันของอาฮบา
ออยล์ ชีคนาซเดินไปส่งมันถึงห้องพัก
“เจ้าพอใจห้องนี้ไหม?”ชีคนาซตามเข้ามาดูความเรียบร้อยในห้องพักเอ่ยถามขึ้น
คนตัวเล็กขมวดคิ้ว..เธอกลายเป็นคนเรื่องมากไปตั้งแต่เมื่อไรนะ
“ผมอยู่ยังไง..”
“ก็ได้”ชีคนาซเอ่ยขัดขึ้น
“ดูเหมือนข้าจะเข้ามายุ่มย่ามกับเจ้ามากเกินไปสินะ”ชีคนาซกล่าวอย่างน้อยใจ
“ไม่ใช่อย่างนั้น”เธอรีบปฏิเสธ “ผมรู้สึกเกรงใจ..อีกอย่างผมชอบอะไรที่มันง่ายๆสบายๆ บางทีอะไรที่มันดีเกินไปก็ทำให้ผมอึดอัด”เธออธิบาย หลุดออกมาจากรัศมีของกันต์มาแล้วก็อยากจะอยู่อย่างง่ายๆสบายๆบ้าง
ชีคนาซพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มอย่างเข้าใจ..ใช่
อะไรที่มัน‘ดีเกินไป’ก็ทำให้อึดอัด เขารู้ดี เพราะเขาต้องทนอยู่กับการอารักขาที่‘ดีเกินไป’มากว่าสามสิบปีแล้ว
“เอาล่ะ
ถ้าเจ้าต้องการอะไรเพิ่มก็สั่งนางได้เลย”
นาง..ที่ชีคนาซกล่าวถึงคือหญิงสาวร่างบางในชุดอาหรับที่โผล่มาอย่างรวดเร็วเงียบเชียบเหมือนมายากล
“ไม่ล่ะ ผมจะเปลี่ยนชุดแล้ว
ท่านออกไปก่อนเถอะ”แขกไล่เจ้าของบ้านซึ่งๆหน้า
ชีคนาซทั้งฉุนทั้งขำ..ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครกล้าขับไล่ไสส่งเขาแบบนี้มาก่อนเลย
ทุกคนต่างนอบน้อมรอฟังคำสั่งจากเขา..แต่ ‘มัน’
เพิ่งเจอกันเพียงไม่กี่ชั่วโมงกลับกล้ามาสั่งคนอย่างเขา
“อ้าว..ทำไมยังไม่ออกไปอีกล่ะ..เจ้าด้วย”
คนเป็นแขกถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นท่านชีคยังไม่ขยับไปไหน
ก่อนจะหันไปไล่หญิงรับใช้อีกคน
“ข้าต้องอยู่รับใช้นายท่าน”หญิงรับใช้กล่าวอย่างขลาดกลัวเป็นภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่นแต่ก็พอฟังออก
“ไม่ต้อง!..ฉันมีมือ”คนเป็นแขกบอกพร้อมถลึงตาดุ
ชีคนาซมองอาการของมันแล้วก็อดขันไม่ได้ อยู่ที่บ้านมันคงร้ายไม่ใช่เล่น
เพราะแค่มันถลึงตาใส่ หญิงรับใช้ก็กลัวจนตัวสั่น
ชีคนาซมองหญิงรับใช้ก่อนถอนหายใจ
นางกำลังรอคำสั่งจากเขา เพราะเขาคือเจ้านายของที่นี่
ไม่ใช่ไอ้ตัวร้ายที่ยืนทำตาวาวอยู่ตรงนั่น คำสั่งของเขาถือว่าเป็นที่สุด
ถ้าเขายังไม่สั่งให้ออกไป นางก็ไม่กล้าออกไป
แม้จะกลัวไอ้ตัวร้ายจนสั่นไปทั้งตัวก็ตาม
“เจ้าออกไปเถอะ”
ทันทีที่ได้ยินว่า ‘ไปเถอะ’ หญิงรับใช้ก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วราวกับได้ฟังเสียงจากสวรรค์
“ท่านด้วย”คนตัวร้ายกอดอกยืนมองอย่างเอาเรื่อง
ชีคนาซหน้าตึงขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด
ต่างฝ่ายต่างจ้องหน้ากันอย่างไม่ยอมแพ้ ในที่สุดชีคนาซก็ส่ายหน้า
และยอมเดินออกจากห้องไป ใจหนึ่งเขาก็อยากลองดี ทำดื้อดึงอยู่ในห้องมันต่อ
อยากรู้นักว่ามันจะทำยังไง แต่อีกใจ ก็ไม่อยากทำให้มันโกรธจนหนีกลับประเทศไปก่อน
แล้วคนที่จะเหงาก็คือเขาเอง
หลังจากกำจัดคนที่เกะกะออกจากห้องไปแล้ว
คนตัวเล็กก็ลงมือสำรวจห้องนอนอย่างรวดเร็วจนแน่ใจว่าไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆแอบซ่อนเอาไว้จึงรีบอาบน้ำและเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว
เมื่อพร้อมก็ออกไปรอชีคนาซที่ห้องรับรอง
ไผทเดินตามมาพร้อมกับทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวเดียวกัน
จังหวะที่บอดีการ์ดของชีคนาซเผลอ เขาก็เอียงตัวมากระซิบอย่างรวดเร็ว
“รออยู่ที่ตลาด”
คำพูดสั้นๆ แต่เป็นที่รู้กันว่า
หน่วยข่าวกรองกำลังรอส่งข่าวอยู่ที่ตลาด
ชีคนาซเดินตรงมาด้วยชุดใหม่
ที่ดูยังไงก็เหมือนชุดเดิม
เมื่อคนตัวเล็กลุกขึ้นยืนก็กลายเป็นคนอาหรับตัวเล็กกับคนอาหรับตัวโต
หรือบางทีอาจจะดูคล้ายพ่อกับลูกเลยด้วยซ้ำ
เพราะชาวอาหรับนิยมแต่งงานตั้งแต่อายุยังน้อย
บางทีคนที่มีอายุเท่าชีคนาซก็มีลูกโตเป็นหนุ่มแล้ว
“ข้าว่าสาวๆที่ตลาดต้องจ้องเจ้าตาเป็นมันแน่”ชีคนาซกระเซ้ายิ้มๆ
เพราะหนุ่มพื้นเมืองแถวนี้
ส่วนมากจะเป็นพวกกรรมกรที่ต้องใช้แรงงาน ผิวพรรณหยาบกร้าน จะหาคนที่หน้าตาเนียนละเอียดเกลี้ยงเกลาอย่างมันคงยากยิ่ง..หรือจะพูดให้ถูกก็คือหาไม่ได้เลย
อย่าว่าแต่เฉพาะในเมืองนี้ แม้แต่ค้นหาทั่วประเทศก็คงไม่มีผู้ชายคนไหนหน้าสวยเท่า ‘มัน’
ใช่.. ‘มัน’เป็นผู้ชายที่หน้าสวยที่สุดที่เขาเคยเห็นมา
แต่ไม่ใช่สวยแบบชายหัวใจหญิง แต่‘มัน’สวยสง่า
เหมือนเจ้าชายองค์เล็กๆ
“ผมไม่ใช่เพลย์บอยเหมือน..”
คนถูกชมแหวก่อนชะงักยั้งปากไว้ทัน
“เหมือนข้างั้นสิ”ชีคนาซต่อให้
“ใช่
ดังนั้นผมไม่ปลื้มหรอกนะที่จะมีผู้หญิงมาชื่นชอบ” คนบอกหน้างอง้ำ
“ผู้ชายก็ต้องชอบผู้หญิงเป็นธรรมดา..หรือว่าเจ้าชอบผู้ชายด้วยกัน?”ชีคนาซแกล้งยั่ว แต่ในใจหวั่นไหว
“ผมไม่ใช่พวกเบี่ยงเบนนะ”
คนถูกถามแหวเสียงเขียว
ความจริงแล้วเธอไม่เคยสนใจเรื่องรักๆใคร่ๆเลยด้วยซ้ำ
เธอสนุกกับงานตรงหน้าจนลืมวันเวลาที่ผ่านไป
หลายคราที่คุณลุงคุณป้าอยากจะเป็นแม่สื่อพ่อชักให้เธอได้เจอกับคนที่ท่านเห็นว่า
‘คู่ควร’ แต่ทุกครั้งที่มีการนัดตัวดู ฝ่ายโน้นก็จะโดนฤทธิ์เดชของเธอจนต้องใส่เกียร์ถอยแบบไม่มีวันหวนกลับ
เมื่อโดนหลายครั้งเข้าคุณลุงคุณป้าก็ท้อใจและเลิกราไปเอง เธอจึงอยู่คนเดียวอย่างสบายใจจนกระทั่งบัดนี้
“อ้อ..”
ชีคนาซถอนหายใจ
ไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจกันแน่ ใจหนึ่งก็อยากให้มันเป็นเหมือนคนปกติทั่วไป
แต่อีกใจก็อยากให้มันชอบเขา...นี่เขากลายเป็นพวกเบี่ยงเบนทางเพศไปแล้วจริงๆหรือไร
“ท่านจะพาผมไปเที่ยวตลาดได้หรือยัง?”คนอยากไปตลาดเร่ง เหมือนเด็กอยากได้ของเล่นใหม่
ชีคนาซหัวเราะเบาๆ “จะรีบไปไหน
ตลาดไม่หนีเจ้าไปไหนหรอกน่า”
“ตลาดไม่หนี
แต่แม่ค้าอาจจะเก็บของหนีกลับบ้านหมดก็ได้”คนอยากเที่ยวแย้งอย่างหงุดหงิด
ชีคนาซส่ายหน้าขันๆกับความใจร้อนของมันก่อนจะพยักหน้าตกลง
ซุคหรือตลาดเมืองดาเรนเป็นตลาดเล็กๆที่จัดตั้งขึ้นเพื่อเป็นศูนย์กลางแลกเปลี่ยนสินค้า
เช่นเสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่ม อาหารแห้ง เครื่องเทศ และเครื่องประดับเล็กๆน้อยๆ
เนื่องจากเมืองนี้ไม่ใช่เมืองใหญ่นัก
บ้านเรือนส่วนใหญ่ก็เป็นที่พักของพวกคนงานในโรงกลั่นน้ำมัน
จะมีคฤหาสน์ของคนร่ำรวยก็เฉพาะคฤหาสน์ของชีคนาซ อซีซา บาฮจา กับ ชีคอัลลาม อดีบา
ซึ่งตั้งอยู่คนละฟากของเมือง
ที่ดินบริเวณนี้เมื่อก่อนเป็นของตระกูลอดีบา
แต่เมื่อชีคอูลา อดีบา ได้สมรสกับท่านหญิงราเนีย บาฮจา
แดนดินแห่งนี้ส่วนหนึ่งจึงเป็นของชีคอูลา และตกทอดมายังทายาท เมื่อชีคอูลาสิ้นพระชนม์ไปแล้ว
ดังนั้นชีคนาซ อซีซา บาฮจา จึงมีสิทธิ์ในดินแดนแห่งนี้ครึ่งหนึ่ง
เมื่อชีคนาซ อซีซา บาฮจา ยังเป็นเด็ก
ตระกูลบาฮจา ไม่สนใจที่ดินผืนนี้นัก ชีคอัลลามจึงมาสร้างฮาเล็มไว้ที่นี่
เพราะหวังจะครอบครองดินแดนแห่งนี้ทั้งหมด
แต่เมื่อชีคนาซจบการศึกษามาจากต่างประเทศเขาก็กลับมาทวงทุกสิ่งที่ควรเป็นของตนคืน
พร้อมทั้งสร้างคฤหาสน์ไว้ที่นี่ เป็นการประกาศชัดว่าเขาจะไม่ยอมถอยให้ใครอีกต่อไป มีหลายครั้งที่โรงกลั่นน้ำมันของบาฮจา ออยล์
ถูกลอบวางเพลิง แต่ระบบรักษาความปลอดภัยของบาฮจานั่นยอดเยี่ยมยิ่ง
คนลอบวางเพลิงถูกจับและถูกทรมานจนยอมซัดทอดถึงผู้บงการว่าเป็นใคร
แต่หลักฐานเพียงเท่านี้ไม่สามารถเอาผิดผู้บงการได้ สิ่งที่ชีคนาซทำได้คือส่งพวกโชคร้ายนั้นกลับไปให้ผู้บงการนั้นได้เห็นสภาพของคนที่คิดลอบกัดเขาว่ามีสภาพเช่นไร
เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ฉันใด..ผู้ยิ่งใหญ่สองคนจะอยู่บนผืนดินเดียวกันไม่ได้ฉันนั้น..แต่ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายต่างรอโอกาสเหมาะที่จะโค่นฝ่ายหนึ่งลง
เพียงแค่ใครจะเป็นคนได้โอกาสทองนั้นก่อน..เท่านั้นเอง
ชีคนาซพาแขกเดินชมตลาดอย่างเอาใจ
ไม่ว่ามันจะหยุดดูอะไร เขาก็จะเป็นล่ามช่วยส่งภาษาให้ ร้านขายของต่างให้ความสนใจกับแขกกลุ่มใหม่อย่างล้นลาม
เพราะดูแล้วน่าจะเป็นลูกค้ากระเป๋าหนัก ไม่เว้นแม้แต่ร้านขายเครื่องประดับกระจุกกระจิกวางแบกะดินที่มีพ่อค้าหน้าตามอมแมมส่งเสียงเรียกลูกค้าอยู่ไกลๆ
เมื่อคนตัวเล็กมองไปพ่อค้านั้นก็ขยิบตาให้
ก่อนเสก้มหน้าลงจัดเรียงสินค้าที่มีอยู่ไม่มากนัก
คนตัวเล็กหันกลับมาสนใจสินค้าที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้าต่อ
แต่ไม่ยอมซื้ออะไรเลยจนกระทั่งเดินถึงร้านขายเครื่องประดับนั้น
“กำไลสวยๆไหมครับ?”พ่อค้าร้องขายของเป็นภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่น
ที่นี่ผู้ชายส่วนใหญ่จะพูดภาษาอังกฤษได้บ้างเล็กน้อย
“เท่าไหร่ล่ะ?”อาทิตยาถามพ่อค้าเป็นภาษาอังกฤษเบาๆ
“สองร้อยดีนาร์”
เขาจัดแจงเอากำไลข้อมือใส่ถุงกระดาษเล็กๆก่อนยื่นให้ไม่เปิดโอกาสให้ลูกค้าปฏิเสธได้เลย
ไผทเป็นคนรับและจ่ายเงิน
“เจ้าชอบพวกเครื่องประดับด้วยรึ?”
ชีคนาซถามอย่างแปลกใจ
เพราะตั้งแต่เดินมามันยังไม่ซื้ออะไรเลย
แล้วจู่ๆมันก็ซื้อกำไลข้อมือของผู้หญิงแถมยังไม่มีการต่อรองราคาด้วยซ้ำ..กำไลเก่าๆราคาตั้งสองร้อยดีนาร์..สำหรับชีคนาซแล้วเห็นว่ามันแพงเกินไป
“ผมจะซื้อไปฝากเลขาของผม
เธอน่าจะชอบ”
คนซื้อให้เหตุผล เธอให้จินนี่อยู่ที่คฤหาสน์เพื่อหาทางต่อติดกับกันต์ที่เมืองไทยและหน่วยจู่โจมหน่วยต่างที่ทยอยเข้าเมืองดาเรนมา
และพ่อค้าคนนี้ก็คือหนึ่งในหน่วยข่าวกรองที่เข้ามาอยู่ที่ก่อนหน้านั้นนั่นเอง
“เลขาเจ้าคงปลื้มใจมากเลยนะที่มีเจ้านายใจดีอย่างเจ้า”ชีคนาซเอ่ยประชด
คนตัวเล็กขมวดคิ้วมองหน้าชีคนาซ ไม่เข้าใจว่าทำไมอารมณ์เขาถึงแปรปรวนรวดเร็วอย่างนี้
เมื่อสักครู่ยังชี้ชวน เธอให้ชมสินค้าในตลาดอยู่ดีๆ
แต่ทำไมตอนนี้กลับทำท่าเหมือนเป็นพายุทะเลทรายที่พร้อมจะพัดทลายทุกสิ่งให้ราบเป็นหน้ากองไปแล้วล่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น