ซีรีย์นิยายชุด:วายร้ายยอดรัก เรื่อง คาสโนวี่ ที่รัก ตอนที่ 7

                                                    ตอนที่ 7 เริ่มแผนการ

‘ลิลลี่ หยาง’ตัวปลอมเดินเข้ามาในออฟฟิศอีฟินคอยอย่างมั่นใจ เธอใช้เวลาเกือบสองสัปดาห์ในการเฝ้าดูพฤติกรรมของตัวจริงอย่างละเอียด และเมื่อเตรียมการทุกอย่างพร้อมเธอจึงลงมืออย่างรวดเร็วและ ‘เชิญ’ตัวจริงไปพักผ่อนชั่วคราวในสถานที่ที่คนของเธอจัดเตรียมไว้ และวันนี้เป็นวันแรกที่เธอเข้ามาทำหน้าที่แทนตัวจริง

“อรุณสวัสดิ์ค่ะไรอัน”

หญิงสาวเอ่ยทักชายหนุ่มร่างท้วมที่เดินผ่านหน้าเธอไปอย่างไม่สนใจตอแยอีก เพราะคิดว่าตนนั้น ‘หมดโอกาส’จึงพยายามตัดใจ แต่วันนี้หญิงสาวกลับทักเขาก่อน ทำให้เขาหันขวับกลับมามองอย่างแปลกใจ แล้วก็พบกับรอยยิ้มที่สามารถละลายได้แม้กระทั่งน้ำแข็งขั้วโลก มีหรือหัวใจอ่อนๆของเขาจะไม่ละลายไปกองอยู่แทบเท้าของเธออีกครั้ง

“อรุณสวัสดิ์ครับลิลลี่ วันนี้มาเช้าจังเลยนะครับ”ชายหนุ่มยิ้มรับพร้อมกับเดินกลับมาหาเธอ

หญิงสาวยิ้มรับเมื่อเป้าหมายอันดับหนึ่งเคลื่อนที่เข้ามาหา ‘ไรอัน มาร์โค’หัวหน้าฝ่ายไอทีของอีฟินคอย โปรแกรมเมอร์มือหนึ่งที่สามารถเขียนโปรแกรมบล็อกแฮกเกอร์มือดีทั้งหลายที่หมายเจาะระบบของอีฟินคอยได้โดยไม่มีช่องโหว่ใดๆเลย …แต่ตัวเขากลับมีช่องโหว่ขนาดใหญ่เมื่อเขาหลง ‘ลิลลี่ หยาง’หัวปรักหัวปรำ

“เผอิญตื่นเช้ากว่าปกติน่ะค่ะ ก็เลยว่าจะมาหาที่นั่งจิบกาแฟแถวๆนี้สักหน่อย”หญิงสาวเปิดช่อง

“โอ้ พอดีเลยครับ ผมกำลังจะไปร้านกาแฟตรงหัวมุมพอดี ไปด้วยกันไหมครับ?”เขาชวนพร้อมกับรอยยิ้มกว้างอย่างยินดีจนออกนอกหน้า

“ก็ดีสิค่ะ”

หญิงสาวตอบรับง่ายๆพร้อมรอยยิ้ม ทำให้คนชวนหัวใจพองโตคับอก เขารีบผายมือเชิญหญิงสาวอย่างกระตือรือร้น

ร้านกาเล็กๆริมฟุตบาทซึ่งอยู่ห่างจากออฟฟิศอีฟีนคอยเพียงแค่สองบล็อก เช้าตรู่ขนาดนี้จึงยังมีลูกค้าไม่มากนัก เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงจึงยังมีโต๊ะว่างเหลืออยู่อีกสองสามโต๊ะ

“ลิลลี่ชอบกาแฟแบบไหนครับ?”ไรอันถามอย่างเอาใจ

“คาปูชิโน่ค่ะ”หญิงสาวตอบ

“แล้วเอาอย่างอื่นอีกไหมครับ? แซนวิชสักชิ้นไหม?..รองท้องตอนเช้า”ไรอันถามพยายามทำคะแนนเต็มที่

หญิงสาวอมยิ้ม ก่อนพยักหน้ารับ เขาจึงจัดการสั่งกาแฟและแซนวิชให้เธอ ส่วนของเขาแค่กาแฟดำแก้วเดียว เขามองใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มไม่คลายด้วยความเคลิบเคลิ้มงมงาย แม้จะรู้ดีว่าเธอเป็นผู้หญิงเช่นไร แต่เขาก็ไม่เคยตัดใจจากเธอได้สักที

“แล้วทำไมวันนี้คุณมาทำงานเช้าขนาดนี้ล่ะคะ?”หญิงสาวถาม

วันนี้ที่เธอมาทำงานตั้งแต่เช้า ก็ไม่มี ‘เป้าหมาย’ใดเป็นพิเศษ เพียงแค่อยากจะมาสำรวจสถานที่ก่อนเท่านั้น แต่ไม่คาดว่า ‘เป้าหมาย’ที่เธอหมายหัวเอาไว้ไปอันดับแรกจะมาถึงออฟฟิศตั้งแต่เช้าเช่นกัน ช่างเป็นวันเริ่มต้นที่ดีจริงๆ

“คือผมเข้ามาดูระบบหน่อยน่ะครับ เด็กที่อยู่กะดึกแจ้งว่าเมื่อคืนมีคนพยายามเข้ามาก่อกวนนิดหน่อย ผมก็เลยต้องเข้ามาดู”เขาเล่าเรื่องแบบคร่าวๆ ซึ่งเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอยู่บ่อยๆและไม่ได้เป็นความลับอะไร

“ตายจริง! แล้วไม่มีอะไรเสียหายนะคะ?”หญิงสาวแสร้งอุทานอย่างตกใจ

“ฮ่าๆๆ ไม่มีหรอกครับ แฮกเกอร์กระจอกๆพรรค์นั้นทำอะไรระบบเราไม่ได้หรอก อย่ากังวลไปเลย”ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆอย่างขบขันในอาการตกอกตกใจของเธอ

“ได้ยินอย่างนี้แล้วค่อยยังชั่วหน่อย แต่คุณเก่งจริงๆนะคะสามารถเขียนโปรแกรมดักแฮกเกอร์พวกนั้นได้หมด ฉันน่ะแค่เอ็กเซลธรรมดาๆยังใช้งานไม่ค่อยคล่องเลย”หญิงสาวกล่าวเยินยอเขา และแสร้งตำหนิตัวเองอย่างละอาย

“โอ๊ะ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ”

ชายหนุ่มออกตัวอย่างขัดเขิน ในขณะเดียวกันก็รู้สึกภูมิใจในตัวเองมากที่ทำให้หญิงสาวชื่นชมได้

“ถ้าฉันอยากเรียนรู้เกี่ยวกับการเขียนโปรแกรมง่ายๆบ้าง เผื่อจะเอาไปประยุคใช้กับงานที่ทำอยู่ คุณจะคิดค่าสอนยังไงคะ?”หญิงสาวเริ่มเดินหมาก ‘รุก’

“ค่าสงค่าสอนอะไรกันครับ ถ้าคุณอยากได้โปรแกรมอะไร แค่บอกมาคำเดียวผมจะเขียนให้คุณเลยทันที”ชายหนุ่มเสนอตัว

“ไม่เอาหรอกค่ะ งานของคุณก็เยอะแล้ว จะให้ฉันคอยกวนคุณได้ยังไง อีกอย่างฉันอยากเรียนรู้ด้วยนี่ค่ะ”หญิงสาวแกล้งทำปากยื่นเล็กๆพองาม

“โอ๊ย ไม่กวนเลยครับ สำหรับคุณ ผมว่างเสมอ”ชายหนุ่มรีบบอกทันใด

“ฉันอยากเรียน…ได้ไหมคะ?”

หญิงสาวเปลี่ยนโทนเสียง พร้อมกับส่งสายตาสื่อความนัยจนทำให้คนรับสารหัวใจเต้นแทบกระดอนออกมานอกอก ใบหน้าของเขาแดงก่ำขึ้นมาทันทีรีบพยักหน้ารับแทบคอเคล็ด

คนเดินหมากยิ้มสมใจเมื่องานแรกบรรลุเป้าหมายง่ายดายกว่าที่คิด

“ถ้าฉันพร้อมเรียน ฉันจะบอก แต่ว่าคุณว่างจะสอน วันไหนบ้างคะ?”หญิงสาวถามต่อ

“ผมว่างทุกวัน”ชายหนุ่มตอบเหมือนคนละเมอ..ใช่ เขาต้องฝันไปอยู่แน่ๆ

“งั้นตกลงตามนี้  แต่…คุณอย่าพูดเรื่องนี้กับใครได้ไหมคะ? ฉันไม่อยากให้คนอื่นว่าฉันโง่ แค่โปรแกรมง่ายๆก็ยังเขียนไม่เป็น”หญิงสาวทำหน้าขอร้อง

“ได้ครับ”ชายหนุ่มรับคำ ขอแค่เธอให้โอกาสเขา เธอจะให้เขาทำอะไร เขาก็ยอมทั้งนั้นแหละ

“งั้น เรากลับออฟฟิศกันเถอะค่ะ แต่คุณกลับไปก่อนนะ ฉันจะเดินเล่นแถวนี้อีกสักครู่ แล้วจะตามเข้าไป”

หญิงสาวบอกยิ้มๆพลางหลิ่วตาให้เขาอย่างขี้เล่น ชายหนุ่มทำตามอย่างว่าง่ายเหมือนโดนมนต์สะกด คนมองตามอมยิ้มสมใจ พลางคิดวางแผนในใจ…พรุ่งนี้จะขอ ‘เรียน’งานจากใครดีน๊า?

 ‘ลิลลี่ หยาง’ทำงานอย่างคล่องแคล่ว ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่อัจฉริยะด้านธุรกิจแต่เธอก็เป็นอัจฉริยะด้านจิตวิทยา ดังนั้นไม่ว่าข้อมูลใดเธอก็สามารถหลอกล่อให้พนักงานที่อยู่รอบตัวคลายข้อมูลนั้นออกมาให้จนเกลี้ยง และแน่นอนว่าเธอไม่ได้ใช้แค่สมองของตนเองจดจำข้อมูลมากมายเหล่านั้น ในเมื่อเธอมีเวลาเตรียมการนานถึงสองอาทิตย์ แน่นอนว่าอุปกรณ์เสริมต่างๆย่อมครบครันทันสมัยที่สุด และแนบเนียนที่สุดชนิดที่แม้มีกล้องวงจรปิดร้อยตัวก็ไม่สามารถจะจับพิรุธเธอได้

ตกเย็นเธอก็นัด ‘เรียน’โปรแกรมกับไรอัน โดยสถานที่ที่เลือกคือคอนโดของเขา ถึงแม้ว่าเธอจะรังเกียจห้องชายโสดที่สกปรกรกรุงรัง แต่เธอก็แสร้งยิ้มไม่ถือสาที่พอมาถึงเขาจะรีบเคลียร์สถานที่ที่รกอย่างร้ายกาจนั่นให้สะอาดโดยเร็วที่สุด

 ถึงแม้ตอนแรกเขาจะพยายามโน้มน้าวให้เธอเลือกสถานที่อื่นที่ไม่ใช่ห้องของเขา แต่มีหรือคนที่มีแผนการอยู่ในใจแล้วจะยอมเปลี่ยนใจง่ายๆ เมื่อโน้มน้าวเธอไม่สำเร็จเขาจึงจำต้องตกลงในที่สุด

และระหว่างที่เขากำลังวุ่นวายอยู่กับการเคลียร์ห้องพักของตนอยู่นั้น หญิงสาวก็แอบโปรย ‘ผงหอมเคลิบเคลิ้ม’ให้ฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง และกว่าเขาจะเคลียร์ห้องเสร็จ เขาก็สูด‘ผงหอมเคลิบเคลิ้ม’เข้าไปไม่น้อยแล้ว หลังจากนั้นไม่ว่าเธอจะถามหรือสั่งการอะไรเขาก็ล้วนปฏิบัติตามอย่างเชื่อฟัง…

‘ฮึๆ…โปรแกรมอีฟินคอยที่แฮกเกอร์ไม่มีวันเจาะเข้าไปได้…จริงเหรอ? และถ้าคนที่เจาะเป็นโปรแกรมเมอร์ที่เขียนโปรแกรมเองล่ะ?’

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ดิเอโก”

หญิงสาวเอ่ยทักชายหนุ่มหน้าตาที่จัดว่าดีคนหนึ่งที่เดินเข้ามาหาเธอด้วยใบหน้าบึ้งตึง

“ได้ข่าวว่าเมื่อวานคุณมีเดตกับไรอัน?”

ชายหนุ่มถามตรงประเด็นอย่างไม่สบอารมณ์ ทั้งๆที่เขาหน้าตาดีกว่า ถึงหน้าที่การงานจะพอๆกัน แต่เขามีภาษีกว่าฝ่ายนั้นเห็นๆ แต่เธอกับเลือกหมอนั่นก่อนเขา

“อ้อ เผอิญฉันขอร้องให้เขาช่วยสอนเรื่องเขียนโปรแกรมนิดหน่อยค่ะ”หญิงสาวตอบพยายามรักษารอยยิ้มเอาไว้

“สอนเขียนโปรแกรม แล้วก็สอนเรื่องอื่นด้วยใช่ไหมล่ะ?”ชายหนุ่มว่าเสียงเหยียด

“นั่นมันก็สิทธิ์ของฉันไม่ใช่เหรอคะ?”หญิงสาวถามเสียงเย็นขึ้นสองระดับ จนคนฟังรู้สึกตัว เขาจึงรีบปรับอารมณ์ตนเองทันที

“ขอโทษลิลลี่ ผมแค่อิจฉาเขา ที่คุณให้โอกาสเขาก่อน ทั้งๆที่ผมพยายามมากกว่าเขาเสียอีก”ชายหนุ่มเปลี่ยนโทนเสียงเป็นออดอ้อนให้น่าสงสาร

หญิงสาวแอบยิ้มเยาะในใจ.. ‘ผู้ชาย..พออยากได้ก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มาครอบครอง จะเป็นจะตายถ้ามีใครมาแย่งหรือตัดหน้า ต้องเอะอะอาละวาดเป็นหมาหวงก้าง…ช่างน่าสมเพชจริงๆ’

“แล้ววันนี้คุณจะพบลูกค้าที่ไหนเหรอคะ?”หญิงสาวเปลี่ยนเรื่อง เพราะเขาคือเป้าหมายอันดับสองของเธอ

“ที่เบเวอร์ลี ฮิลส์…คุณสนใจจะไปกับผมไหมล่ะ?”เขาเอ่ยชวน

“ถ้าเจ้านายอนุญาต”หญิงสาวตอบ…ข้อมูลของลูกค้าก็น่าสนใจไม่น้อยเช่นกัน

“งั้นผมจะไปขออนุญาตเขาให้”ชายหนุ่มเสนอตัวอย่างกระตือรือร้น ดิเอโกถือเป็นคนลูกน้องที่เจมส์ ‘โปรดปราน’ที่สุด ดังนั้นเขาจึงได้จับลูกค้าสำคัญๆเสมอ

“ขอบคุณค่ะ”หญิงสาวยิ้มรับ

“หลังจากไปพบลูกค้าแล้ว ตอนเย็นคุณจะให้เกียรติ์ดินเนอร์กับผมไหม?”ชายหนุ่มเอ่ยชวนพร้อมกับจ้องตาอย่างคาดหวัง

“นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่า คุณสามารถเคลียร์งานได้ทันดินเนอร์หรือเปล่า?”หญิงสาวอมยิ้มพลางส่งสายตาท้าทายกลับไป

“ผมต้องเคลียร์งานทันอยู่แล้ว ยิ่งมีรางวัลล่อใจแบบนี้ รับรองทันล้านเปอร์เซ็นต์”ชายหนุ่มยิ้มกว้างพร้อมกับรับรองตนเองอย่างมั่นใจ

“งั้นฉันขอเอาใจช่วยคุณค่ะ”หญิงสาวว่ายิ้มๆ

“ขอบคุณครับ อย่าลืมว่าคุณรับปากผมแล้วนะ”พูดจบเขาก็เดินไปที่โต๊ะทำงานของตน พร้อมกับรอยยิ้มสมใจ ในที่สุดเธอก็ตอบตกลงรับนัดของเขาแล้ว

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ไรอัน ขอบคุณที่สอนงานให้นะคะ”หญิงสาวหันไปทักทายคนที่เพิ่งก้าวเขามาในออฟฟิศด้วยรอยยิ้มกว้าง

“เอ่อ อรุณสวัสดิ์ครับลิลลี่ ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีเสมอ”

ไรอันตอบรับแต่คิ้วยังขมวดมุ่นไม่คลาย เขาจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลยทั้งๆที่มันน่าจะเป็นคืนที่น่าจดจำที่สุดในชีวิต แต่เขากลับจำอะไรไม่ได้ จำได้แค่ตอนที่เขาพาเธอไปที่ห้องพักในคอนโด จากนั้นก็เก็บกวาดห้องที่รกเหมือนรังหนูให้สะอาดโดยเร็ว หลังจากนั้นเขาก็จำอะไรไม่ได้แล้ว ตื่นขึ้นมาเขาก็นอนอยู่บนเตียงโดยสวมเสื้อผ้าชุดเดิม แต่เธอไม่อยู่ในห้องแล้ว...มันเกิดอะไรขึ้น หรือว่าเขาเมาไวน์ที่ดื่มไปเพียงแก้วเดียวแค่นั้น จะถามหญิงสาวว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาก็อับอายกลัวเธอจะมองว่าเขาเป็นพวก ‘ไก่อ่อน’แค่ไวน์แก้วเดียวก็คอพับ ทั้งๆที่ได้รับโอกาสงามๆแต่เขากลับพลาดอย่างแรง…ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างหงุดหงิดใจ โอกาสดีๆแบบนี้จะเวียนกลับมาหาเขาอีกไหม?

วันนั้น ลิลลี่ หยาง ได้ออกไปพบลูกกับดิเอโก ปาร์กเกอร์ หัวหน้าฝ่ายการตลาด เมื่อไปกับหัวหน้าเธอก็ไม่ต้องออกแรงในการเจรจากับลูกค้าเอง เพียงแค่ทำตัวเป็น ‘ไม้ประดับ’โต๊ะอย่างสวยงามก็พอแล้ว และดิเอโกก็มีฝีมือจริงๆ เขาสามารถเจรจาจนได้ลูกค้ารายใหญ่ถึงสามรายในวันเดียวทั้งยังสามารถทำเวลาแค่บ่ายสามโมงเย็นก็ปิดงานได้ มีเวลาให้หญิงสาวกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดอีกเกือบสามชั่วโมง

ดิเอโกเป็นชายหนุ่มที่มีเสน่ห์ดังนั้นเขาจึงผ่านผู้หญิงมาอย่างโชกโชน หญิงสาวจึงไม่สามารถใช้วิธีจัดการเขาแบบเดียวกับไรอันได้ ในเมื่อวันนี้เขามั่นใจว่าเขาจะต้อง ‘ได้’เธอ ดังนั้นถ้าเขา ‘ไม่ได้’จะต้องเกิดข้อสงสัยไม่หยุดหย่อนแน่ๆ และเพื่อตัดปัญหากวนใจ เธอจึงจำเป็นต้องลงทุนสักเล็กน้อยเพื่อการนี้ แต่ทำให้คนที่ต้องไปหา ‘ของพิเศษ’ที่เธอต้องการมาใช้ในภารกิจนี้ถึงกับหงุดหงิดหัวเสียเลยทีเดียว

ติณห์สั่งการลูกน้องด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด คนอย่างเขาเคยต้องไปเสาะ ‘ผู้หญิงอย่างว่า’ที่ไหนกัน ถ้าเกิดความรู้สึกอึดอัดขึ้นมาก็มีผู้หญิงมากมายที่รอให้เขาไประบายออก เขาต้องจ่ายค่าของกำนัลบ้าง แต่ไม่ใช่ค่าตัวของพวกเธอ เพราะต่างฝ่ายต่าง ‘พอใจ’ แต่งานนี้จำเป็นต้องใช้คนที่ต้องการค่าตัว ไม่ใช่ความพอใจส่วนตัวของเจ้าหล่อน ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องสั่งลูกน้องออกไปหามาให้โดยด่วน เพราะต้องใช้งานในอีกสองสามชั่วโมงข้างหน้านี้

“เจ้านายต้องการแบบทริปเปิลเอไหมครับ?”ลูกน้องตัวดีถามพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง

“ไม่ต้อง เอาแค่พอใช้ได้ และหุ่นใกล้เคียงแค่นั้นพอ”เจ้านายตอบตาเขียว

“ก็แหม..นานๆที น่าจะเลือกเกรดดีๆหน่อย”ลูกน้องว่า

“ฉันไม่ได้ใช้เองโว้ย”คนสั่งให้หาแต่ไม่ได้ใช้เองบอกอย่างหงุดหงิด

“อ้าว แล้วหาให้ใครครับ?”ลูกน้องถามอย่างสนใจ

“อย่าสอใส่เกือก”เจ้านายว่าตาขุ่น

คนถูกว่าทำคอย่น…เอ..หรือว่าที่หงุดหงิดอยู่นี่เพราะไม่ได้ใช้เอง

“เดี๋ยวโดน”

คนรู้ทันความคิดของลูกน้องขู่ ก่อนจะโบกมือไล่ให้อีกฝ่ายกลับไปทำงานที่ได้รับมอบหมายโดยเร็ว หาไม่แล้วเขาอาจจะถีบมันออกจากห้องจริงๆค่าที่มันชอบกวนอารมณ์ของเขานัก ยิ่งโมโหคนที่ชอบก่อเรื่องแล้วโยนภาระมาที่เขาอยู่ด้วย…นึกอยู่แล้วเชียว ตัววายร้ายจะต้องไม่ปล่อยให้เขาอยู่อย่างสงบสุขแน่ๆ

ดินเนอร์ระหว่างลิลลี่กับดิเอโกผ่านไปอย่างชื่นมื่น หลังจากนั้นหนุ่มสาวเดินควงแขนกันเข้าโรงแรมเพื่อสานต่อความสัมพันธ์ในราตรีอันยาวนาน เมื่อเข้าไปในห้องหญิงสาวก็พยายามหลอกล่อให้เขาเข้าไปอาบน้ำก่อน และระหว่างที่เขากำลังอาบน้ำชะรำร่างกายอยู่นั้น เธอก็แอบโปรยยาผงหอมเคลิบเคลิ้มไปทั่วห้อง

และเมื่อชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างผืนเดียว เขาก็อยู่ในอาการเคลิ้มฝันไปแล้ว หลังจากนั้นเธอก็หลอกถามข้อมูลต่างๆจากเขาจนพอใจ แล้วเธอก็ให้หญิงสาวที่ว่าจ้างมาเข้ามาทำหน้าแทน และแน่นอนว่าเธอต้องรีบออกไปก่อนที่ ‘การแสดงสด’จะเริ่มขึ้น และไม่ลืมสั่งให้คนของเธอพาหญิงสาวคนนั้นออกจากโรงแรมไปก่อนที่ดิเอโกจะตื่นขึ้นมา และยังกำชับลูกน้องให้วางยาลบเลือนความทรงจำของหญิงสาวคนนั้นก่อนส่งเธอกลับด้วย