ซีรีย์นิยายชุด:วายร้ายยอดรัก เรื่อง ยอดร้าย ยอดรัก ตอนที่ 9

ตอนที่ 9 การรอยคอยที่ทรมาน

ทีมไผทกับนาซีมจัดการพาผู้หญิงที่ถูกทำร้ายไปส่งโรงพยาบาล และพาหญิงสาวมากมายที่ถูกพาตัวมากักขังไว้และยินยอมเป็นพยานให้ไปยังเชฟเฮาส์ เมื่อเรียบร้อยแล้วก็จัดกำลังตามกลุ่มของชีคนาซไปเป็นกำลังเสริม นาซีมเรียกเฮลิคอร์ปเตอร์และให้ไผทขึ้นมาด้วยกัน ส่วนลูกน้องให้เปลี่ยนจากอูฐเป็นรถโฟวิลขับไปตามถนนถึงแม้จะอ้อมแต่ก็ดีกว่าอูฐที่ไม่สามารถฝ่าเปลวแดดร้อนจัดตอนนี้ได้ และเมื่อจัดกำลังเสร็จ นาซีมก็ได้รับวิทยุเรียกเฮลิปคอร์ปเตอร์ฉุกเฉินเขาก็ขับตรงไปยังพิกัดนั้นทันที

“บินเร็วกว่านี้ได้ไหม?”

ไผทหันไปเร่งนาซิม..บอดีการ์ดของชีคนาซที่กำลังขับเฮลิคอร์ปเตอร์อย่างตั้งใจอยู่ขณะนี้

“มีอะไร?”นาซีมถามเสียงเรียบ แต่แววตากังวลฉายฉัด

“ได้รับสัญญาณไม่ค่อยดีนัก”

ไผทบอกเสียงขรึมพลางมองสัญญาณบนนาฬิกาข้อมือ นาซีมเพิ่มความเร็วของเครื่องยนต์ให้เคลื่อนที่ไปยังพิกัดที่ได้รับสัญญาณ

เสียงเฮลิคอร์ปเตอร์ดังกระหึ่มใกล้เข้ามา บอดีการ์ดของชีคนาซยกกล้องส่องทางไกลส่องดูแล้วต้องพ่นลมหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเห็นสัญญาลักษณ์ ‘บาฮจา’บนตัวเครื่อง แต่แล้วทุกคนก็ต้องใจหาย เมื่อเห็นเฮลิคอร์ปเตอร์ของอดีบาอีกลำบินตามมาไม่ห่าง

“เอาปืนมา”

เสียงใสสั่งการ ตาจ้องเขม็งไปยังเฮลิปคอร์ปเตอร์ลำที่บินไล่กวาดเครื่องของฮาบจาอยู่ไม่ห่างอยู่ในขณะ บอดีการ์ดของทีเค กรุ๊ปส่งปืนยิงเรเซอร์ประสิทธิภาพสูงไปให้คนที่ยืนนิ่งรออย่างใจเย็น

บอดีการ์ดของบาฮจา มองคนที่ยืนนิ่งเหมือนแท่นศิลานั้นอย่างคาดไม่ถึง ตัวเล็กๆอย่างนั้นไม่คิดว่ามันจะใจใหญ่อย่างนี้

คนของบาฮจาติดต่อวิทยุสัญญาณให้เฮลิคอร์ปเตอร์ของ‘บาฮจา’ ให้ล่อนต่ำลง และเมื่อเฮลิคอร์ปเตอร์ของอดีบาเข้ามาในพิกัดยิง คนที่ถือปืนเล็งอยู่ก็ยิงเรเซอร์ทันทีอย่างไม่ลังเล เฮลิคอร์ปเตอร์ลำนั้นหักกลางลำแยกออกเป็นสองส่วนทันทีเหมือนโดนขวานจาม  จากนั้นก็ดิ่งลงมาโหม่งพื้นทรายก่อนเครื่องก็ระเบิดจนชิ้นส่วนแตกกระจายไปรอบทิศ

 ส่วนเฮลิปคอร์เตอร์ของบาฮจาบินวนออกจากรัศมีระเบิดก่อนจะบินวกกลับมาร่อนลงไม่ห่างจากกลุ่มคนที่ชุมนุมกันอยู่ ชีคนาซที่อยู่ในเปลสนามถูกหามตรงไปยังเฮลิคอร์ปเตอร์อย่างรวดเร็ว รวมทั้งบอดีการ์ดคนอื่นๆที่ได้รับบาดเจ็บก็ถูกหามตามไปด้วย

นาซีมตกใจกับภาพที่เห็น แต่เขาไม่มีเวลาซักไซ้ ไผทรีบเปิดประตูเครื่องให้กว้างขึ้นเพื่อให้นำคนเจ็บขึ้นเครื่องได้ง่ายขึ้น

“ตัวเล็ก?”

คนเจ็บตาปรือยื่นมือออกไปไขว่คว้าหาคนที่ตนห่วงใยทั้งๆที่ตนบาดเจ็บสาหัส คนตัวเล็กตามขึ้นไปบนเครื่องอย่างว่องไว้ พร้อมกับกุมมือใหญ่ที่ยื่นหา

 “ผมอยู่นี่”

เสียงกระซิบอ่อนโยนใกล้ๆจนรับรู้ถึงลมหายใจร้อนผ่าว คนเจ็บยิ้มอย่างยินดี ก่อนจะปิดตาลงคล้ายหมดห่วง

“โชคดีที่เจ้าไม่เป็นไร”

เสียงนั้นแผ่วเบาจนคนอื่นไม่ได้ยิน แต่คนที่ก้มหน้าลงใกล้ๆได้ยินชัดเจน..ชัดไปถึงหัวใจ ความอบอุ่นหลั่งล้นจนแทบทะลักออกทางดวงตา จนต้องกระพริบตาถี่ๆไม่ให้มันหยาดหยด ...ตั้งแต่เสียน้ำตาให้พ่อกับแม่ที่ประสบอุบัติเหตุเมื่อสิบปีก่อน เธอก็ไม่เคยเสียน้ำตาให้เหตุการณ์ใดอีกเลย..จนกระทั่งตอนนี้

“ผมไม่เป็นไร ท่านก็ต้องไม่เป็นไร”

เสียงใสกระซิบตอบแผ่วเบาแต่หนักแน่น ถึงแม้คนเจ็บจะไม่ได้ยินด้วยหู แต่เธอเชื่อว่าเขาต้องรับรู้ด้วย ‘หัวใจ’

นาซีมมองภาพผ่านกระจกส่องหลังขณะขับเฮลิคอร์ปเตอร์พลางขมวดคิ้วครุ่นคิด ภาพที่เห็นทำให้เชื่อในระดับหนึ่งว่าคนตัวเล็กไม่ใช่ศัตรู เขาไม่รู้ว่าระหว่างที่เขาไม่อยู่ด้วย ได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ที่เห็นแน่ๆคือความห่วงใยระหว่างชีคนาซกับ‘แขกพิเศษ’ มันมายมากจนเขารู้สึกแปลกๆ...เขาสลัดศีรษะ ไม่อยากจินตนาการต่อกับภาพที่เห็น ‘ภาพที่มือใหญ่เกาะกุมมือเล็กไม่ยอมวาง แม้ไม่ได้สติก็ยังยอมไม่คลายมือ’...

นาซีมโทรศัพท์แจ้งไปทาง ‘บาฮจา กรุ๊ป’ให้เตรียมห้องผ่าตัดด่วน พร้อมกับรายงานเหตุการณ์คร่าวๆให้ทราบ

เมื่อเฮลิคอร์ปเตอร์ล่อนลงจอดบนดาดฟ้าของโรงพยาบาล ‘บาฮจา ฮอสปิทอล’เตียงพยาบาลพร้อมทีมแพทย์ก็เคลื่อนที่เข้ามารับคนเจ็บและนำไปยังห้องผ่าดัดฉุกเฉินที่เตรียมอุปกรณ์ไว้พร้อมในทันที

ส่วนบอดีการ์ดที่ได้รับบาดเจ็บถูกนำตัวไปรักษายังห้องอื่นๆที่เตรียมเครื่องมือไว้พร้อมเช่นกัน ส่วนบอดีการ์ดคนอื่นๆที่ไม่รับบาดเจ็บมากมายก็มีรถทหารจากเมืองใกล้ๆไปรับกลับมา

อาทิตยาที่วิ่งตามเตียงที่เข็ญคนเจ็บจนถึงหน้าห้องผ่าตัด แล้วหยุดรออยู่หน้าห้องอย่างกระวนกระวายเนื่องจากไม่สามารถตามเข้าไปข้างในได้  

เธอไม่สนใจเมื่อนาซีมเดินมาบอกว่าให้ไปพักผ่อนก่อน

เธอไม่สนใจเมื่อไผทเดินมาบอกให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่  

เธอยกมือขึ้นในปรางห้ามญาติเมื่อทั้งนาซีมและไผทยังตามเซ้าซี้ไม่เลิก แล้วเธอก็ทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ที่วางอยู่หน้าห้องผ่าตัด พร้อมกับยกขาทั้งสองข้างขึ้นนั่งในท่าขัดสมาธิและหลับตาลงเป็นความหมายว่าห้าม ‘รบกวน’ ทำให้ทั้งนาซีมและไผทต่างมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้าอย่างอ่อนใจให้กับคนดื้อรั้น

สิบนาทีต่อมา ชีคมาวาฮิป บาฮจา  ลุงของชีคนาซ อซีซา บาฮจา ซึ่งขณะนี้เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของดรูไรดาราน  พร้อมทั้งท่านหญิงราเนีย และอาบีร ก็เดินทางมาถึงโรงพยาบาล พร้อมสั่งการให้ทหารกระจายกำลังการรักษาการรอบโรงพยาบาลอย่างแน่นหนา ทั้งสามคนต่างแปลกใจเมื่อเห็นคนตัวเล็กในชุดอาหรับมอมแมมนั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้หน้าห้องผ่าตัด โดยมีชายหนุ่มร่างสูงยืนเฝ้าไม่ห่าง นาซีม เดินเข้าไปคำนับกลุ่มผู้นำตระกูลบาฮจา ชีคมาวาฮิป บาฮบาพยักพเยิดไปทางคนตัวเล็กเป็นเชิงถาม เขาจึงรายงานอย่างนอนน้อม

“แขกของท่านชีคครับ มาจากไทยแลนด์ครับ”

“ไทยแลนด์?”ท่านหญิงราเนียอุทานเบาๆ

“ใช่คนที่ไปสนามแข่งอูฐกับอซีซาหรือเปล่า?”

ท่านหญิงถามต่ออย่างสนใจ เพราะได้นางรายงานเรื่องที่ลูกชายพา ‘เพื่อนใหม่’ไปดูแข่งอูฐเมื่อวานนี้ และดูเหมือน‘เพื่อนใหม่’ที่ว่าจะทำให้บุตรชายของนางสำราญไม่น้อย เพราะคนรายงานต่างรายงานว่าบุตรชายของนางนั้นอารมณ์ดี ‘ผิดปกติ’ขนาดฮัมเพลงขณะนั่งรถกลับคฤหาสน์เลยทีเดียว

“ครับ”นาซีมตอบรับ

ท่านหญิงราเนียมองร่างเล็กอย่างพิจารณา

“ผู้หญิงรึ?”

ท่านหญิงถามอย่างแปลกใจ ด้วยรูปหน้าที่สวยล้ำแม้มีฝุ่นทรายเปื้อนเปรอะแต่ไม่สามารถบดบังความงามนั้นได้ ขนตางอนยาวหนาเป็นแพเมื่อยามหลับตาพริ้ม จมูกโด่งรับกับริมฝีปากบางแม้จะดูแห้งเล็กน้อยแต่ก็ยังคงงดงามยวนใจ

นาซีมมองภาพนั้นก่อนจะกัดฟันตอบ “ผู้...ชายครับ”

 “ผู้ชาย!”ท่านหญิงราเนียอุทานอย่างแปลกใจยิ่ง ชีคมาวาฮิป  เขม้นมองแล้วยิ้มน้อยๆ

“เจ้าแน่ใจรึ?”

นาซีม ถอนหายใจ ถ้าให้ตอบแบบมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์เลยนั้นคงยาก เพราะครั้งแรกที่เห็นหน้า เขายังคิดว่าเป็นผู้หญิง แต่หลังจากที่เห็น มัน‘สอย’เฮลิปคอร์ปเตอร์ของอดีบาลงมากับตา เขาก็ชักไม่แน่ใจ

“ถ้าเป็นผู้หญิง แล้วจับท่านชีคทุ่มได้ขนาดนั้น คงเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวมากเลยล่ะครับ”อาบีร เล่าพลางหัวเราะขำ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ตึกบาฮจาเมื่อวันก่อน

“ทุ่มอซีซา นี่นะ!”ชีคมาวาฮิป บาฮบา เลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ ก็ใครบ้างที่กล้าล้อเล่นกับพญามัจจุราช

“ครับ ..และดูเหมือนท่านชีคจะพอใจในความกล้าหาญของมันไม่น้อย”อาบีรเล่าต่อเพราะอยู่ในเหตุการณ์

นาซีมเลิกคิ้วขึ้น เพิ่งจะเข้าใจสาเหตุที่ชีคนาซสนใจคนตัวเล็ก ‘ผิดปกติ’...แต่ที่จับมือกันไม่ยอมวางแม้ตอนที่หมดสตินั่นมันยิ่งกว่า ‘ผิดปกติ’อีกนะ

ชีคมาวาฮิป บาฮบา ท่านหญิงราเนียและอาบีร เข้าไปนั่งรอที่ห้องรับรองพิเศษข้างห้องผ่าตัด แต่คนตัวเล็กยังคงปักหลักนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้หน้าห้องเหมือนเดิมโดยมีไผทนั่งเป็นบอดีการ์ดอยู่ข้างกาย เขาโบกมือให้บอดีการ์ดคนอื่นๆไปพักผ่อนตามที่ทางบาฮจาจัดให้

นาซีมเรียกประชุมทีมบอดีการ์ดที่กระจายกำลังรักษาความปลอดภัยตามจุดต่างๆทั่วโรงพยาบาล พร้อมสั่งการอย่างเคร่งเครียดถึงมาตรการรักษาความปลอดภัยที่ห้องปฏิบัติการฉุกเฉินชั้นใต้ดินของตึกโรงพยาบาล

เวลาผ่านไปกว่าสามชั่วโมงห้องผ่าตัดจึงเปิดออก คนตัวเล็กลืมตาขึ้นทันใด นายแพทย์อาวุโสในชุดกราวน์เดินเข้าไปรายงานผลในห้องรับรองเกือบครึ่งชั่วโมงจึงเดินออกมา คนดูเล็กปราดเข้าไปหาอย่างรวดเร็วจนนายแพทย์ท่านนั้นตกใจ

“ขอโทษ”

เสียงใสเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน เมื่อเห็นนายแพทย์สูงวัยยกมือทาบอกอย่างตกใจเพราะตนเป็นต้นเหตุ

“คนเจ็บ..ท่านชีคเป็นอย่างไรบ้าง?”

คำถามแม้จะดูราบเรียบ แต่คนฟังยังรับรู้ถึงความกังวลหวาดหวั่นที่แฝงอยู่ในนั้นได้อย่างชัดเจน ดวงตาคำถามมีแววอ้อนวอนอยู่ในที

นายแพทย์สูงวัยมองหน้าหนุ่มน้อยหน้าสวยที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะเผยอยิ้มให้อย่างคนมีเมตตาจิตสมอาชีพ

“ท่านชีคปลอดภัยแล้วครับ...แต่คงอีกหลายชั่วโมงกว่าจะรู้สึกตัว”

คำตอบนั้นทำให้ร่างบางหลับตาลงและถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ขอบคุณ ขอบคุณคุณหมอมาก”

เสียงพึมพำแผ่วเบาแต่จริงใจยิ่ง ทำให้นายแพทย์พยักหน้ายิ้มรับ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องผ่าตัดอีกครั้ง

“เจ้านาย ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนเถอะครับ”

ไผทเดินเข้ามากระซิบบอกอีกครั้ง คนตัวเล็กก้มลงมองตัวเอง ก่อนจะหันกลับไปมองห้องผ่าตัดอย่างลังเลครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันมามองหัวหน้าบอดีการ์ดของตน ก่อนจะถอนหายใจยาวแล้วพยักหน้ารับในที่สุด

นาซีมประชุมเสร็จเดินมาถึงพอดี เมื่อได้ยินว่าชีคนาซพ้นขีดอันตราย เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินตามไผทและแขกพิเศษของชีคนาซไปเงียบๆ