ซีรีย์นิยายชุด:วายร้ายยอดรัก เรื่อง จารกรรม นำรัก ตอนที่ 7

ตอนที่ 7 วายร้ายเคลื่อนไหวแล้ว

ลีโอนาร์ดรีบเข้าไปที่ออฟฟิศทันทีที่ฝ่ายไอทีรายงานว่า ‘ไอ้แฮกเกอร์วายร้ายนั้นมีการเคลื่อนไหวแล้ว’ และที่สำคัญแหล่งที่มันเคลื่อนไหวยังอยู่ใต้จมูกเขาอีกด้วย ‘มันกล้ามาก’ เจ้าพ่อเทเลคอมกัดเขี้ยวเคี้ยวฟันที่มันกล้ามาหยามหยันเขาถึงถิ่น ตอนนี้ต่อให้มันอยู่ในรูเหมือนหนูตามท่อระบายน้ำเขาก็จะตามล่าตัวมันออกมาให้ได้

เขาสั่งการทีมไอทีทั้งที่ลับและที่แจ้งให้เฝ้าระวัง และในที่สุดมันก็ทนกลบดานอยู่ไม่ไหว ยอมโผล่หัวออกมาในที่สุด สิงห์หนุ่มสั่งทีมเตรียมไล่ล่าให้ซุ่มเงียบรออีกสักพักให้มันตายใจกว่านี้ก่อน แล้วเขาจะเข้าตะปบและขย้ำมันไม่ให้เหลือแม้แต่ซาก สิงโตร้ายอาฆาต ก็ใครใช้ให้มันมากระตุกหนวดของเขาก่อนล่ะ มันควรจะรู้ว่ามันกำลังเล่นเกมอยู่กับใคร

---------------------------------

ศศรานีชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวขึ้นรถยนต์คันเล็กที่ใช้ขับไปทำงานเมื่อโทรศัพท์มือถือส่งเสียงดังขึ้น เธอรีบควานหาโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังอยู่นั้นอย่างรวดเร็วเพราะสัญญาณที่ได้รับในครั้งนี้ต่างจากสัญญาณปกติทั่วไป…ใช่ มันเป็นสัญญาณลับเฉพาะที่รู้กันเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

ไม่ใช่เสียงโทรฯเข้าแต่เป็นข้อความ และเมื่อเปิดอ่านข้อความที่ส่งมา คิ้วเรียวก็ขมวดเข้าหากันอย่างครุ่นคิด ‘รหัส’ แสดงว่าสำคัญและลับมาก มีไม่กี่คนเท่านั้นที่ถอดความได้

 “ก่อ เหตุ ซ้ำ ใช่ ไหม?”

หญิงสาวคิ้วขมวดมากกว่าเดิม เธอรู้ว่า ‘ก่อเหตุซ้ำ’หมายถึงเรื่องอะไร แต่เธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เธอส่งข้อความกลับไปด้วย ‘รหัส’เช่นกัน

“ไม่ ได้ ทำ”

ข้อความถามกลับ “แน่ ใจ นะ”

คนถูกถามย้ำทำหน้างอ ก็เธอสัญญาแล้วไง ทำไมไม่เชื่อใจกันบ้าง แต่เธอก็ต้องตอบกลับ

“แน่ ใจ”

คราวนี้ไม่มีข้อความใดๆส่งมาอีก หญิงสาวก้าวขึ้นรถ แต่ยังไม่ยอมติดเครื่อง ยังคงครุ่นคิดว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมกันต์ถึงได้ส่งข้อความมาถามเธออย่างนี้ หรือว่ามีใคร‘ก่อเหตุ’ขึ้นอีก และเพียงไม่นาน ข้อความใหม่ก็เข้ามา

‘มี คน สวม รอย’

และแล้วข้อความสนทนาทั้งหมดก็เลือนหายไป คล้ายกับไม่เคยมีข้อความใดๆปรากฏมาก่อน

ศศรานี้เก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋า แต่ในหัวยังมีข้อความนั้นลอยอยู่ ‘มี คน สวม รอย’ แสดงว่ามีใครบางคนที่เข้ามาแฮกระบบของสเปซมาร์สโดยเลียนแบบเธออย่างนั้นเหรอ อัจฉริยะด้านไอทีหรี่ตาลง เลือดแฮกเกอร์ถูกกระตุ้นอย่างแรง ‘ใครกันที่บังอาจมาสวมรอยเป็นฉัน’ ‘อย่าให้รู้นะ ว่าเป็นใคร จะแฮกไปทำลายข้อมูลมันให้เกลี้ยงไม่ให้กู้กลับมาได้อีกเลย คอยดูสิ’

 ยังไม่ทันได้ติดเครื่องรถ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นอีก หญิงสาวถอนหายใจยาว คงจะเป็นตาแก่ขี้บ่นนั่นโทรฯมาแน่ แม้จะไม่อยากรับสาย เพราะขี้เกียจฟังคนโทรฯมาสั่งสอน(บ่น)ตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ตื่นแบบนี้ แต่เธอก็จำต้องกดรับ เพราะหาไม่แล้ว คนชอบสั่งสอน(บ่น)จะบินข้ามฟ้ามาสั่งสอน(บ่น)ถึงที่ คราวนี้แหละยาว

“ตะวันนะ”

เมื่อได้ยินเสียงปลายสายคนที่กำลังทำหน้าเบื่อหน่ายก็ยืดตัวนั่งตรงในทันที เพราะไม่ใช่กันต์อย่างที่คิดเอาไว้ แต่เป็น‘มารร้ายอันดับหนึ่ง’โทรฯเข้ามา

“จันทร์เจ้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”

คนที่ยังไม่ได้‘ก่อเหตุซ้ำ’รีบบอกเพราะกลัวว่าจะถูกเรียกตัวกลับไปนั่งตบยุ่งเล่นที่เกาะเพราะว่ายังอยู่ในช่วงพักงาน

“รู้แล้ว และอย่าเพิ่งทำอะไร”อีกฝ่ายเน้นเสียงเป็นคำสั่ง

“แล้วเราจะปล่อยให้มันสวมรอยง่ายๆแบบนี้เหรอ?”คนโดนสวมรอยถามอย่างหงุดหงิดที่มีคนบังอาจมาใส่ความตน

“ไม่”คำตอบหนักแน่น‘แค้นต้องชำระ’

“เดี๋ยวจัดการเอง” จอมมารบอก

“แต่.. จันทร์เจ้าห้ามทำอะไรจนกว่าจะได้รับคำสั่ง เข้าใจนะ”อีกฝ่ายย้ำชัด

“เข้าใจแล้ว”ศศรานีรับคำ จำต้องอยู่ในความสงบ

“แล้วจะติดต่อกลับไป”

คนโทรฯมาสั่ง สั่งเสร็จก็วางสาย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าป่านนี้ทีเคกรุ๊ปคงเดือดพล่านไปทั้งเครือฯ เมื่อจอมมารจะลงมาเล่นงานด้วยตนเอง

ศศรานีเหยียดยิ้ม สมน้ำหน้าไอ้คนที่กล้ามาสวมรอย มันจะรู้ไหมว่าได้เดินมาชนหายนะเข้าแล้วอย่างจัง

-------------------------------------

“หรือจะเป็นคนใน?”

ลีโอนาร์ดนั่งครุ่นคิดพลางเอามือเคาะโต๊ะทำงานเป็นจังหวะ ระบบของสเปซมาร์สมีการป้องกันข้อมูลที่ดีที่สุดระดับโลก แฮกเกอร์ที่เคยแฮกข้อมาเจาะได้เพียงข้อมูลระดับล่างเท่านั้น และยังไม่เคยมีใครสามารถแฮกเข้าไปสั่งการดาวเทียมทั้งดวงแถมใช้เวลาเกือบสามชั่วโมงถึงแก้ไขได้  ความจริงจะเรียกว่าแก้ไขได้ก็ไม่ถูกต้องนัก เพราะฝ่ายนั้นยกเลิกการควบคุมต่างหาก ดาวเทียมดวงนั้นจึงกลับมาทำงานได้ตามปกติ แถมยังไม่สามารถสาวถึงแหล่งที่รีโมตเข้ามาควบคุมการทำงานของระบบได้เลยด้วยซ้ำ

และเมื่อคืนนี้มันมีการโอนย้ายข้อมูลบางส่วนของสเปซไททัน ซึ่งเป็นดาวเทียมดวงใหม่ที่เขาและทีมวิศวกรของสเปซมาร์สสร้างขึ้น เพื่อจะส่งมันไปสำรวจดาวไททันให้ละเอียด เพราะไททันคือความหวังใหม่ของมนุษยชาติเนื่องจากโลกใบนี้ไม่น่าอยู่อีกต่อไปแล้ว ทั้งมลพิษทั้งภัยพิบัติรุนแรงขึ้นทุกขณะและสภาพอากาศที่แปรปรวน แต่โครงการสเปซไททันยังเป็นความลับสุดยอด มีเพียงผู้บริหารระดับสูงของสเปซมาร์สบางคนเท่านั้นที่รู้ แต่ไอ้แฮกเกอร์วายร้ายนั่นรู้ และยังกล้าที่จะลงมือซ้ำทั้งๆที่รู้ว่าเขากำลังล่าตัวมันอยู่

“ช่วงนี้มีพนักงานเข้ามาใหม่บ้างไหม?”ลีโอนาร์ดถามมือขวาที่ถือเอกสารมาให้เขาเซ็น

“มีครับ ต้นเดือนนี้เรารับพนักงานไอทีเข้ามาหลายคน”อีวานรายงาน

“ทำไม?”ลีโอนาร์ดถามพลางเซ็นเอกสารในมือ

“มีพนักงานลาออกหลายคนครับ ตำแหน่งเลยว่างลงหลายตำแหน่ง เราจึงรับมาแทน”มือขวารายงานต่อ

“ตำแหน่งไหนบ้าง?”ลีโอนาร์ดหรี่ตาเมื่อพบว่ามันมีความไม่ชอบมาพากลอยู่

“ออฟฟิศเซอร์ระดับหนึ่งครับ เจ้านายคิดว่า…?”มือขวาเริ่มเอะใจในคำถาม

“สืบดูสิว่ามีใครน่าสงสัยไหม? ส่งแฟ้มประวัติคนใหม่มาให้ฉันด้วย”สิงโตหนุ่มหรี่ตาลง เตรียมพร้อมตะครุบเหยื่อ

“ครับ”อีวานรับคำ

“แล้วอย่าให้ใครรู้ล่ะ ฉันว่ามันต้องมีหัวโจกอยู่แน่ๆ จับตาดูไอ้พวกหัวๆไว้หน่อยก็ดี ฉันว่ากลิ่นมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่”

ลีโอนาร์ดถอนหายใจอย่างอึดอัด เขาไม่อยากสงสัยใคร เพราะทุกคนล้วนแล้วแต่ร่วมสร้างสเปซมาร์สมาตั้งแต่บุกเบิกจนก้าวขึ้นมาเป็นหนึ่งในธุรกิจด้านนี้ แล้วมีเหตุผลใด ที่ใครคนนั้นจะทำลายสิ่งที่ตนสร้างขึ้นมากับมือ …หรือว่ามีผลประโยชน์ใดที่สามารถโยกคลอนให้อุดมการณ์ที่เคยร่วมกันตั้งปณิธานสั่นคลอนไป เขาขอภาวนาให้มันเป็นคนนอกเถอะ เขาจะได้จัดการขย้ำมันได้อย่างสาแก่ใจ แต่ถ้าเป็นคนในจริง…เขาก็คงจะปล่อยมันไว้ไม่ได้เช่นกัน แล้วเขาจะต้องทำอย่างไรจึงจะสามารถแยกได้ว่าไอ้วายร้ายนั่นอยู่ในคนกลุ่มไหน คนเก่าหรือคนใหม่

เพียงไม่นานลีโอนาร์ดก็ได้ข้อมูลพนักงานใหม่ เขานั่งอ่านข้อมูลทุกคนอย่างพิจารณา แล้วก็ต้องชะงักเมื่อสะดุดตาสาวน้อยหน้าใสดวงตากลมโต ดวงตาที่มองกล้องดูใสซื่อเหมือนดวงตาของเด็กทารก เด็กขนาดนี้บริษัทรับเข้ามาทำงานได้อย่างไร และเมื่อเขาก้มอ่านข้อมูลของเธอก็ต้องอึ้ง

ชื่อ : ศศรานี  วริทธินันท์

เชื้อชาติ : ไทย

สัญชาติ : ไทย

อายุ : 22 ปี

วุฒิ : ปริญญาตรี

สาขา : คอมพิวเตอร์

มหาวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์

‘อายุยี่สิบสองปี?’ ลีโอนาร์ดมองหน้าคนที่อยู่ในรูปถ่ายอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้โกงอายุ เพราะแวบแรกที่เขามอง เขาเดาว่าเธอน่าจะอายุไม่เกินสิบห้า สิบหกปีแน่ แต่…ยี่สิบสองปี จบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยระดับโลกด้วยคะแนนระดับทอปไฟฝ ทำไมเธอไม่เรียนต่อ? เกรดขนาดนี้สามารถขอทุนจากบริษัทใหญ่ๆได้อย่างสบาย …เอ หรือว่าเขาจะลองเสนอ ‘ทุน’ให้เธอดู น่าเสียดายบุคลากรที่มีประสิทธิภาพสูงอย่างนี้ ไวเท่าความคิดเขาโทรฯสั่งเลขาให้จัดการพาเธอมาพบเขาโดยเร็ว เรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรปล่อยไว้นาน ให้เสียโอกาส