ซีรีย์นิยายชุด:วายร้ายยอดรัก เรื่อง จารกรรม นำรัก ตอนที่ 9

ตอนที่ 9 เข้าไปอยู่ในถ้ำของสิงโต

“ลีโอกำลังสงสัยเด็กใหม่”

คนที่เดินเข้ามาในห้องมืดสลัวเพื่อรายงานคนที่นั่งรออยู่ก่อนที่เห็นเพียงเงาตะคุ่ม

“เด็กใหม่รึ? ใครล่ะ?”อีกคนถามอย่างใคร่รู้

“ยังไม่ระบุตัว แต่วันนี้มันให้พาเด็กใหม่ชาวเอเชียไปพบ แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร”คนมาใหม่รายงานต่อ

“อืม…น่าสนใจ บางทีเราอาจจะทำอะไรสะดวกขึ้นถ้ามีแพะ คุณว่าไหม?”อีกฝ่ายถามความเห็น

“นั่นสิ แล้วคุณจะทำยังไงลีโอถึงจะสนใจแพะของเรา?”

“ให้งานมันทำสิ งานที่เฉียดเข้าใกล้โปรเจคของเรา แล้วโอนเงินให้มันก้อนใหญ่ๆ แค่นี้ก็น่าจะทำให้ลีโอไขว่เขวได้”

“แต่ลีโอไม่ได้โง่”อีกฝ่ายค้าน

“ผมก็ไม่ได้ว่ามันโง่ แต่เราแค่อยากทำให้มันไขว่เขว ทำให้เราอาศัยจังหวะนี้ลงมือ โปรเจคของเราใกล้สมบูรณ์แล้วใช่ไหม?”คนนั่งอยู่ถามขึ้น

“ใช่ ตอนนี้ทำได้เก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว คาดว่าอีกไม่นานจะเสร็จสมบูรณ์”

“ดี ผมเบื่อที่จะต้องอยู่ใต้กรงเล็บของคนอื่นเต็มที ทำงานกับมันมาตั้งนาน แต่ไม่เห็นจะได้อะไรสมกับที่ลงทุนลงแรงไปเลย ช่างน่าเจ็บใจนัก”

“ใช่ ผมถึงชวนคุณมาร่วมมือกันไง รับรองเลยว่าถ้างานนี้เราทำสำเร็จ สเปซมาร์สจะต้องเสียหายหนักไม่แน่อาจจะต้องปิดบริษัทไปเลยก็ได้ และเราสองคนก็จะก้าวขึ้นมาแทนทีมัน”คนกล่าวมั่นใจ เพราะเขาวางแผนนี้มานานมากแล้ว นานจนสามารถซื้อใจผู้บริหารระดับสูงได้ทั้งหมด

“ผมรอเวลานี้อยู่ และอยากจะให้ถึงไวๆ เพราะผมเบื่อการรอคอยที่สุด”คนใจร้อนกล่าวอย่างอึดอัด

“ใจเย็นๆ ผมรอมานานมากกว่าคุณไม่รู้ตั้งกี่ปี ผมยังรอได้ และตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาที่เรารอคอยแล้ว ผมไม่ยอมให้เกิดความผิดพลาดขึ้นแน่ๆ”

“ผมรู้ ผมเองก็จะไม่ยอมให้มีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้นได้เช่นกัน”อีกฝ่ายเห็นด้วย

“ดี  ส่วนเรื่องแพะ ผมจะกลับไปหาวิธี แล้วจะรายงานให้ทราบ”

“ดีมาก รบกวนคุณด้วย”

“ได้ เชื่อมือผมเถอะ”คนรับไปจัดการรับรอง

“แน่นอน เพราะเชื่อมือคุณ ผมถึงยอมร่วมมือกับคุณ”

“อืม…งั้นผมไปล่ะ”

อีกฝ่ายกล่าวลาพร้อมก้มหัวให้นิดหนึ่งก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้คนที่อยู่ในห้องนั่งเงียบๆอยู่เพียงลำพัง  เขาจะต้องก้าวออกจากอุ้งเท้าของลีโอนาร์ดให้ได้ และจะก้าวออกไปอย่างยิ่งใหญ่อีกด้วย คอยดูวันนั้นเถอะ ใครที่เคยปรามาสเขาไว้จะต้องยอมก้มหัวให้เขาด้วยความเคารพแทน แล้ววันนั้น เขาจะหยามหยันพวกมันให้มากกว่าที่เขาเคยโดนมาให้สาแก่ใจ

-----------------------------

ทันทีที่ได้สิงโตยอมปล่อยตัว ศศรานีก็ส่งรหัสขอความช่วยเหลือไปยังศูนย์บัญชาการใหญ่ทันที ความจริงเธออยากจะเผ่นหนีเลยมากกว่า แต่ติดคำสั่ง ‘ห้ามทำอะไรนอกเหนือคำสั่ง’ ทำให้คนที่ต้องเผชิญหน้ากับสิงโตร้ายยังหนีไปไหนไม่ได้ เพราะระหว่างสิงโตเจ้าเล่ห์กับจอมมารที่รู้จักแต่คำว่า ‘ชนะโดยไม่เลือกวิธีใช้’ ถ้าจะต้องเลือกว่าอยากจะรับมือกับใคร เธอขอเลือกสิงโตเจ้าเล่ห์มากกว่า อย่างน้อยเขาก็ยังไม่รู้ทันเธอเหมือนกับจอมมารร้ายนั่นแน่ๆ

“ประ ชุม เย็น นี้”

ข้อความตอบกลับเพียงสั้น เป็นความหมายว่า เย็นนี้จะมีประชุมใหญ่ในฐานลับ

ศศรานีเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋า แสดงว่าตอนนี้เธอยังทำอะไรไม่ได้จนกว่าจะได้ผลสรุปจากที่ประชุม หญิงสาวถอนหายใจยาวก่อนจะกลับไปที่ออฟฟิศเดิม เพื่อเคลียร์งานที่ค้างให้คนในแผนกและเก็บของใช้ส่วนตัวซึ่งก็มีเพียงไม่กี่ชิ้น เตรียมย้ายออฟฟิศ หรือถ้าโชคดี เธอก็อาจจะได้เผ่นหนีโดยไม่ต้องกลับมาทำงานที่สเปซมาร์สอีกเลยก็ได้ เพราะเธอไม่สนุกเลยที่จะต้องมารับมือกับสิงโตร้ายที่ชอบพูดจากวนอารมณ์นั่น คนแบบนี้น่าจะได้เจอกับปรายฟ้า รับรองได้เลยว่านายสิงโตนี่จะต้องได้กลายเป็นใบ้ หรือไม่ก็พิกลพิการไปในเวลาเพียงกี่นาทีแน่ เอ…หรือว่าเธอจะขอให้ปรายฟ้าส่งยาพิษมาให้ดี จะได้เอาไว้ป้องกันตัวเผื่อนายนั่นกระโดดเข้ามาขย้ำหัวเธอ หญิงสาวเริ่มคิดหาหนทางเอาตัวรอดจากสิงโตร้ายที่เอาแต่ใจตัวเอง

คนในแผนกต่างตกใจเมื่อรู้ว่าสาวน้อยหน้าใสจะต้องย้ายออฟฟิศกะทันหัน หนุ่มๆบางคนถึงกับแสดงท่าแห้งเหี่ยวเมื่อความสดใสจะถูกพรากไปจากออฟฟิศ เพื่อนๆในออฟฟิศอยากจะเลี้ยงส่งเธอในตอนเย็น แต่ศศรานีก็จำต้องปฏิเสธ เพราะเธอมีนัดสำคัญที่ไม่อาจจะผิดนัดได้ ซึ่งพนักงานคนอื่นๆต่างคาดเดาว่าเธอมีนัดสำคัญกับหวานใจ ทำให้หนุ่มๆหลายคนแสดงอาการใจสลายอย่างโอเวอร์แอคติ้งเรียกเสียงหัวเราะจากพนักงานคนอื่นๆไปทั่วทั้งออฟฟิศ โดยไม่รู้เลยว่าพวกตนกำลังถูกจับตามมองผ่านกล้องวงจรปิดอยู่ และคนที่กำลังจับตามองก็กำลังหงุดหงิดกับภาพที่เห็น ฮึ…มีเสน่ห์เหลือเกินนะแม่สมัยน้อย ฉันปล่อยให้เธอได้โปรยเสน่ห์แค่วันนี้วันเดียวเท่านั้นแหละ แล้วต่อไปอย่าหวังเลยว่าจะไปยิ้มแป้นอย่างนี้กับใครได้  เหยื่อที่เขาหมายตาไว้แล้ว คิดหรือว่าเขาจะปล่อยให้ใครมาชุบมือเปิบไปได้ง่ายๆ

-----------------------------------

ไฟกระพริบสีแดงที่วาบขึ้นบนโทรศัพท์มือถือทำให้คามินรีบเปิดไฟสัญญาณขอทางเพื่อหักรถไปจอดแอบไหล่ทางทันที เพราะเขารู้ดีว่าสัญญาณนี้คือสัญญาณด่วน และเมื่อเปิดอ่านข้อความภาษารหัสที่ส่งมาก็ได้ความว่า

“ประ ชุม ที่ มิว นิค เย็น นี้”

คนที่ได้รับสำสั่งด่วนขมวดคิ้วเข้าหากันทันใด ‘ตัวร้ายเดียงสา’นั่น ก่อเหตุอีกแล้วใช่ไหม แต่เขาไม่มีทางรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น จนกว่าจะประชุม ตอนนี้ก็เกือบจะบ่ายสองโมงแล้วเขาจะต้องรีบกลับเข้าเมืองเพื่อจับเที่ยวบินให้ทันอย่างช้าที่สุดก็เที่ยวสี่โมงเย็น แล้วเขาก็หันมองผู้ร่วมเดินทางที่กำลังมองมาที่เขาอย่างสงสัยใคร่รู้

“พี่มีงานด่วน เดี๋ยวพี่จะไปส่งเราที่คอนโดก่อน”

“ฉันไปออฟฟิศกับพี่ก็ได้ค่ะ ถ้าพี่ยุ่ง ตอนเย็นๆฉันจะนั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้ไม่กวนพี่หรอก”โรซาเลียรีบบอกเพราะกลัวเขาจะรำคาญที่เธอชอบตามติดเขาอยู่เรื่อย แต่เธอไม่อยากอยู่ห่างเขานี่นา

คามินถอนหายใจ “พี่ไม่ได้เข้าออฟฟิศ แต่จะต้องเดินทางไปต่างเมือง”

“เมืองไหนคะ?”หญิงสาวซัก

“มิวนิค”

ชายหนุ่มตอบก่อนจะขับรถต่อเพื่อกลับเข้าเมือง และโทรฯสั่งแม่บ้านให้จัดกระเป๋าเดินทางให้ และโทรฯไปสั่งงานมือขวาให้ทำงานแทนช่วงที่เขาไม่อยู่

“ฉันไปด้วย”คนชอบตาม ขอตามเขาไปด้วยเช่นเคย

“ไม่ได้”

ชายหนุ่มทำเสียงดุ งานนี้จะตามใจยัยตุ๊กแกน้อยนี้ไม่ได้แน่ๆ เพราะฐานลับจะให้คนนอกรู้เห็นไม่ได้โดยเด็ดขาด

“ฉันไม่ตามพี่ไปหรอกน่า ฉันจะกลับบ้าน ถ้าพี่ทำงานเสร็จแล้วก็ไปรับฉันกลับมาด้วยก็แล้วกัน นะ นะ”หญิงสาวอ้อน

“จะตามกลับมาทำไมอีก ทำไมไม่อยู่บ้านเลยล่ะ”อีกคนแกล้งว่า

“พี่รำคาญฉันแล้วเหรอ?”คนโดนรำคาญทำหน้ามุ่ยน้ำตาเอ่อเพราะน้อยใจ

“เฮ้ย! ไม่ใช่ อย่าร้องไห้น่า ไหนว่าไม่ใช่เด็กไง แล้วนี่อะไร อะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้งอแง”

คนแพ้น้ำตาผู้หญิงรีบบอก เพราะเขาไม่รู้ว่าจะรับมือกับผู้หญิงเจ้าน้ำตาอย่างไรดี ที่ผ่านมาถ้ามีใครเป่าปี่เขาก็จะรีบชิ่งหนีให้เร็วที่สุด แต่ตอนนี้หนีไปไหนไม่ได้นี่สิ

คนโดนว่า‘ร้องไห้เป็นเด็ก’รีบเช็ดน้ำตา ความจริงเธอก็ไม่ใช่คนขี้แยหรอก แต่ไม่รู้ทำไมแค่เขาพูดแค่นี้ เธอก็น้อยใจจนอยากจะร้องไห้ก็ไม่รู้

“พี่ให้ฉันไปด้วยใช่ไหม?”แม้จะน้อยใจแต่ก็ยังไม่ละความพยายาม

อีกฝ่ายถอนหายใจอย่างยอมจำนน “ก็ได้ แต่อย่าขนกระเป๋าไปมากมายเหมือนวันนั้นอีกนะ พี่ไม่มีเวลาช่วยเราจัดการกับกระเป๋ากองโตแบบนั้นแน่”เขาขู่

“ได้ค่ะ ฉันจะไม่เอากระเป๋าไปเลย พี่จะได้ไม่ยุ่งยาก”คนที่อยากตามไปด้วยรีบบอกอย่างยินดี ก็ที่คฤหาสน์เธอมีพร้อมอยู่แล้ว จะขนไปทำไมให้เหนื่อยแค่วันนั้นก็เข็ดแล้ว

คนอนุญาตส่ายหน้า “หาไลน์ของซาร่า แล้วถ่ายรูปบัตรประจำของตัวเราส่งไป เธอจะได้จองตั๋วเครื่องบินให้พร้อมกัน”

เขาส่งโทรศัพท์มือถือของตนเองไปให้คนที่นั่งว่างอยู่ข้างๆ เพราะตนกำลังขับรถไม่สะดวกจะจัดการอะไรในตอนนี้ หญิงสาวรีบทำตามคำสั่ง

“บอกให้ซาร่าจองตั๋วเที่ยวสี่โมงเย็นนะ จะได้ไปถึงโน้นเร็วหน่อย”คนที่กำลังขับรถสั่งต่อ

“ค่ะ แล้วมีอะไรอีกไหมคะ?”

หญิงสาวถาม หลังจากพิมพ์ข้อความสั่งงานเลขาสาวตามคำสั่งของเขาเสร็จ เมื่อเห็นเขาเงียบไปก็แอบดูไลน์ของเขาว่ามีสาวๆเป็นเพื่อนในไลน์มากไหม แล้วก็ยิ้มแก้มปริ เมื่อไลน์ของเขามีผู้หญิงเป็นเพื่อนแค่คนเดียวก็คือเลขาของเขานั่นเอง

“อย่าซน เอาโทรศัพท์คืนมา”

เจ้าของโทรศัพท์สั่งเมื่อเห็นอีกคนชักจะก้าวข้ามขั้นถึงกลับไปแอบดูไลน์ส่วนตัวของเขา แต่เขาไม่ต้องระวังอะไรหรอก เพราะเขาไม่มีข้อความลับอยู่ในไลน์อยู่แล้ว เพราะข้อความลับนั้นมันจะเลือนหายทันทีที่คนรับเปิดอ่าน และที่สำคัญมันเป็นภาษารหัสที่รู้กันเฉพาะกลุ่มเท่านั้น

“ฉันแอดไลน์ของพี่นะ”

คนที่มีโอกาสไม่ยอมปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปง่ายๆรีบแอดเขาเป็นเพื่อนในไลน์ของตนทันที พร้อมกับเพิ่มตนเป็นเพื่อนในไลน์ของเขาด้วยเช่นกัน แถมยังส่งข้อความตอบโต้กันในไลน์อย่างนึกสนุก

“อย่าซนน่า”

คามินปราม ก่อนจะยื่นมือหมายคว้าโทรศัพท์คืน แต่คว้าผิดได้มือนุ่มมาแทน เขาจึงรีบปล่อยมือ แต่..คนบางคนไม่ยอมปล่อยโอกาสหลุดลอยไปกลับจับมือเขาไว้แน่น พร้อมกับอมยิ้มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่แก้มแดงปลั่งอย่างเห็นได้ชัด คนถูกจับมือไว้ถึงกลับส่ายหน้า แต่ก็อดที่จะอมยิ้มตามไม่ได้

“พี่กำลังขับรถนะ”

เขาติงแต่ไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก ขับรถมือเดียวบนถนนว่างๆก็ไม่มีอะไรน่ากังวลนักหรอก เพียงแต่ไม่อยากให้ใครบางคนได้ใจจนเกินไป

คนถูกทักท้วงยอมปล่อยมือให้เขากลับไปทำหน้าที่สารถีได้อย่างเต็มที่ แต่เอนหัวไปซบไหล่ของเขาแทน ก็เธออยากอยู่ใกล้ชิดเขานี่นา จับมือไม่ได้ ซบไหล่ก็ยังดี

คนที่ถูกแตะอั๋งตลอดถึงกลับส่ายหน้า ‘ยัยเด็กบ้า จะยั่วกันไปถึงไหน’

เมื่อถึงมิวนิค คามินก็เรียกรถแท็กซี่เพื่อพาโรซาเลียไปส่งที่บ้านก่อน เมื่อเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่เขาก็พยักหน้ากับตนเองว่าที่เคยคิดไว้นั่นถูกต้องแล้ว ‘ยัยคุณหนูลูกเศรษฐี’ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก เพราะเขาเองก็ใช่ว่ายากจนค้นแค้นห่างชั้นกับเธอจนไม่สามารถอาจเอื้อม และที่สำคัญเขากับเธอเพิ่งเจอกันยังไม่นาน จึงไม่ควรจะคิดวิตกกังวลไกลเกินไป

และเมื่อส่งเธอเสร็จเขาสั่งให้รถแท็กซี่ไปส่งเขาใกล้ๆจุดหมาย เมื่อจ่ายเงินค่าแท็กซี่แล้วเขาก็เดินเข้าไปในร้านกาแฟเล็กๆที่มีทางลับเชื่อมต่อไปยังฐานลับที่ถ้าไม่ใช่คนในจะไม่มีทางรู้เลยว่าร้านกาแฟเล็กๆแห่งนี้มีช่องทางลับ พวกเขาซื้อตึกหลังนี้ไว้ตั้งแต่ที่พวกเขามาเรียนมหาวิทยาลัยแถบนี้เมื่อหลายปีก่อนเพื่อเป็นจุดนัดพบกันของเหล่าเด็กอัจฉริยะ  แต่ด้วยความที่ฉลาดเกินไปจึงไม่ชอบอะไรที่ง่ายๆ พวกเขาจึงช่วยกันทำมันให้กลายเป็นฐานลับขึ้น และตอนนี้มันก็กลายเป็นฐานลับขึ้นมาจริงๆ ชนิดที่คนภายนอกไม่มีทางที่จะเข้าหรือออกจากที่นี่ได้เลยถ้าไม่มีพวกเขามาด้วย

 เมื่อคามินก้าวเข้าไปด้านในปรากฏว่ามีคนมารออยู่แล้วสามคน ทั้งสามกำลังปรึกษากันเบาๆ และเมื่อเขาเข้าไปสมทบ ทั้งสามจึงหันมาหารือกับเขาด้วย ทั้งสี่ปรึกษากันอยู่ร่วมชั่วโมง ‘ตัวร้ายเดียงสา’จึงเดินทางมาสมทบ และเมื่อต้นเหตุเดินทางมาถึง คนที่รออยู่ก็ติดต่อไปยังฐานหลักในทันที

“นายสิงโตนั่นสั่งย้ายจันทร์เจ้าไปทำงานที่ออฟฟิศด้านใน”คนก่อเหตุบอกถึงเหตุผลที่ตนจะต้องร้องขอความช่วยเหลือโดยด่วน

“ออฟฟิศที่ควบคุมการประกอบยานอวกาศ?”คนที่ยังอยู่ทะเลทรายถาม

“อืม ไม่แน่ใจ”

คนถูกย้ายกะทันหันตอบ เพราะเธอไปแค่ออฟฟิศเท่านั้นยังไม่เห็นส่วนอื่นๆ แต่คนที่อยู่ไกลถึงทะเลทรายกลับรู้ว่าเป็นออฟฟิศที่ใช้ควบคุมการประกอบยานอวกาศ

“ใช่แน่ ออฟฟิศนั่นมีระบบรักษาความปลอดภัยดีเยี่ยม”อีกฝ่ายยืนยันเหมือนตนได้สำรวจมากับตา

“แล้วจะทำยังไง ให้จันทร์เจ้าชิ่งเลยดีไหม?”

ตัวร้ายเดียงสาอยากจะถอนตัว เพราะที่คุมขังใหม่มีระบบรักษาความปลอดภัยดีเกินไป ถ้าเกิดฝ่ายนั้นจับได้เธอ ‘แหก’คุกออกมาด้วยตัวเองไม่ได้แน่

“ไม่ได้ ตอนนี้เขาหันไปจับตาพนักงานแทนแล้ว เพราะไอ้คนสวมรอยมันดันทิ้งรอยให้จับได้ว่าเป็นคนในก่อเหตุ”จอมบงการสั่ง

“แล้วเราจะทำอย่างไรดี?” ‘คนใน’เริ่มจะอยู่ไม่สุขเมื่อบ่วงแร้วเริ่มรัดเข้ามาใกล้ตัวเรื่อยๆ

“ก็อย่างที่บอก ไม่ต้องทำอะไร เราจะจัดการเอง จันทร์เจ้าก็ไปอยู่ที่นั่นมีหน้าที่เรียนรู้ให้ได้มากที่สุด รู้ไหมว่าเขากำลังสร้างยานอวกาศจะไปสำรวจดาวไททัน เพื่อเตรียมอพยพคนไปอยู่บนดาวนั้น ถ้าสเปซมาร์สทำได้จริงรับรองเลยว่าพวกเศรษฐีทั้งหลายจะต้องแห่ไปจองบัตรเพื่อเตรียมย้ายบ้านหนีน้ำท่วมโลกแน่”

“ยานอวกาศสำรวจดาวไททัน?”คนที่เพิ่งรู้ข่าววงในตาโตขึ้นทันที น่าสนใจมาก

“ใช่ ดังนั้นไม่ต้องคิดจะหนีหรอก นี่เป็นโอกาส ไม่แน่เราอาจจะสามารถสร้างทีเคทูส่งไปสำรวจดาวไททันก่อนที่ยานอวกาศของสเปซมาร์สจะสร้างเสร็จก็ได้”

จอมวายร้ายยุส่ง ไหนๆก็หนีออกมาตอนนี้ไม่ได้แล้ว ดังนั้นจะต้องพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส และคนที่คลั่งไคล้เรื่องนี้เป็นทุนอยู่รับรองเลยว่า‘สู้ตาย’

“ได้ จันทร์เจ้าจะเข้าไปทำงานที่นั่น”คนที่คิดจะเผ่นหนีเปลี่ยนใจทันที ตามแรงยุของคนมากด้วยเล่ห์

“ดี..เอาล่ะเรามาวางแผนกันว่าจะทำอย่างไรไม่ให้สเปซมาร์สจับได้ แถมเรายังได้ทีเคทูไททันอีกด้วย”

คนที่วางแผนจะยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัว คือหลบภัย ได้ดาวเทียมดวงใหม่ และลากคนสวมรอยออกมา เริ่มอธิบายถึงแผนการให้คนที่เข้าร่วมประชุมได้รับทราบและปฏิบัติตาม…งานนี้จะต้องได้กับได้เท่านั้น…คนที่‘ต้องชนะ’โดยไม่เลือกวิธีใช้เริ่มเดินหมากในกระดานของตน เพื่อบีบให้คู่แข่งเดินตาม

การประชุมลับจบลงเพียงไม่นาน แต่งานที่ทุกคนได้รับกลับไม่น้อยตามเวลาที่ใช้ประชุมเลย เพราะแผนการแยบยลนั้นจะต้องใช้ฉากหน้าหลายองค์กร และการที่จะใช้องค์กรเหล่านั้นเป็นทางผ่านก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกใหม่ เพราะสำหรับคนที่ต้องชนะโดยไม่เลือกวิธีใช้นั้นทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว